بررسی عناصر ریزساختار و کلان ساختار داستان های روایت شده توسط کودکان دوزبانه کردی-فارسی زبان با اختلال طیف اتیسم

پژوهش حاضر تاثیر دوزبانگی و اختلال طیف اتیسم بر روایت داستان را در کودکان بررسی کرده است. به این منظور، داستان های روایت شده توسط کودکان دوزبانه کردی-فارسی زبان با اختلال طیف اتیسم و بدون اختلال طیف اتیسم و کودکان تک زبانه با اختلال طیف اتیسم و بدون اختلال طیف اتیسم ارزیابی شدند. آزمودنی های پژوهش، یک داستان مصور سه صحنه ای را که هر صحنه از آن، روی یک کارت نشان داده شده بود، نگاه می کردند و همزمان با مرتب کردن ترتیب آن صحنه ها، شروع به روایت داستان کردند. تولید زبان (تعداد پاره گفتار ها، تعداد کل واژه ها)، عناصر کلان ساختار (ترتیب مناسب رویدادها، تعداد رویدادهای ذکرشده و پیوستگی) عناصر ریزساختار (معرفی شخصیت، حفظ ارجاع و استفاده از حروف ربط) ارزیابی شدند. یافته های پژوهش نشان داد که از نظر تولید زبان کودکان دوزبانه در مقایسه با کودکان تک زبانه، پاره گفتارهای بیشتری تولید کردند. از نظر عناصر کلان ساختار، کودکان طبیعی داستان های پیوسته تری تولید کردند. بین گروه ها از نظر عناصر ریزساختار تفاوت آماری معنی داری مشاهده نشد. همچنین، یافته های پژوهش نشان داد که تعداد پاره گفتار های داستان های روایت شده توسط آزمودنی های دوزبانه (با اختلال طیف اتیسم و بدون اختلال طیف اتیسم) در مقایسه با تعداد آن ها در کودکان تک زبانه (با و بدون اختلال طیف اتیسم) با افزایش همراه بوده است. نتایج پژوهش حاکی از آن است که دوزبانگی تاثیر منفی بر مهارت های کودکان با اختلال طیف اتیسم ندارد.