مطالعه تنش خشکی در شرایط درون شیشه ای بر پاسخ برخی از ژنوتیپ های گل محمدی با تکیه بر روابط آبی

گل محمدی یکی از قدیمی ترین و با ارزش ترین واریته ها است که شرایط خشکی را تا حدودی تحمل می کند. با این وجود انتخاب و شناسایی ژنوتیپ هایی که تحمل بیشتری نسبت به خشکی دارند در توسعه کشت و کار آن موثر خواهد بود. بدین منظور آزمایشی تحت شرایط درون شیشه ای با استفاده از پلی اتیلن گلایکول در پنج سطح (صفر، 25، 50، 75 و 100 گرم در لیتر) بر روی چهار ژنوتیپ گل محمدی (مراغه، ارومیه، پاکدشت و کاشان) اجرا و میزان تحمل ژنوتیپ ها به تنش خشکی براساس صفات مربوط به روابط آبی گیاه به روش سطح پاسخ (RSM) سنجیده شد. نتایج نشان داد با افزایش شدت خشکی، درصد ماده خشک در ژنوتیپ های مراغه، ارومیه و کاشان در مقایسه با شاهد افزایش یافت. ژنوتیپ مراغه در تنش خشکی 100 گرم بر لیتر دارای بیشترین وزن تر و خشک، کلروفیل کل، کلروفیل a و کلروفیل b و کمترین تعداد برگ و ارتفاع نسبت به سایر ژنوتیپ ها بود. میزان کاروتنویید در ژنوتیپ های ارومیه و مراغه در 100 گرم بر لیتر پلی اتیلن گلایکول بیشتر از سایر ژنوتیپ ها بود. با افزایش خشکی محتوای آب برگ در ژنوتیپ های مراغه، کاشان و ارومیه کاهش یافت. ژنوتیپ مراغه با داشتن بیشترین محتوای نسبی آب برگ، از طرفی با کاهش در کاهش رطوبتی آب، میزان آب نسبی از دست رفته و کمبود آب اشباع، نسبت به سه ژنوتیپ دیگر عملکرد بهتری در برابر تنش خشکی نشان داد. پس از ژنوتیپ مراغه، ژنوتیپ پاکدشت نیز تا سطح 75 گرم بر لیتر پلی اتیلن گلایکول تاحدی در برابرتنش خشکی مقاوم بود.