کاربرد نظریه بیزین در زلزله شناسی، مطالعه موردی: شمال و شمال غرب ایران

بیزین روشی برای دسته بندی پدیده ها بر پایه احتمال وقوع یا عدم وقوع یک پدیده است و در نظریه احتمالات بااهمیت و پرکاربرد است. اگر برای فضای نمونه مفروض بتوان افراز مناسبی انتخاب کرد، با دانستن اینکه کدام یک از پیشامدهای افراز شده رخ داده است، بخش مهمی از عدم قطعیت تقلیل می یابد. ارزیابی خطر لرزه ای احتمالاتی یکی از روش های مهم در پیش بینی زمین لرزه است. هدف از این تحقیق، روش مدل سازی مبتنی بر ساختار سلسله مراتب زمین لرزه های به وقوع پیوسته در ایالت لرزه زمین ساخت البرز- آذربایجان واقع در شمال ایران است. مبنای کار بر اساس داده های طبیعی است که با استفاده از آمار بیزین انجام می شود. این آمار ابزاری قدرتمند در مدل سازی هم زمان عدم قطعیت و تصادف است. بیزین روشی مبتنی بر کاتالوگ زمین لرزه و انتخاب یک رابطه تضعیف (کاهندگی) مناسب در ساختگاه مورد نظر است. این روش به درستی می تواند مقادیر بیشینه شتاب جنبش زمین را به همراه چندک های تابع توزیع آن در منطقه نشان دهد. این مطالعه، بر اساس 11 ایستگاه شبکه لرزه نگاری کشوری  واقع در شمال و شمال غرب ایران انجام گرفت. نقشه های خطر برای بیشینه شتاب در فاصله زمانی 50 و 475 سال آینده رسم شده است. این نقشه ها مشخص می کند که اطلاعات زمین لرزه های تاریخی در نظریه بیزین بهتر از سایر روش های احتمالاتی، عدم قطعیت ها و نبود لرزه ای را پوشش می دهد. در این مطالعه همبستگی بین روش بیزین و داده های مشاهده شده 95%=α محاسبه شد