روند شکل گیری کانون های عشایری و سنجش میزان استقبال و رضایتمندی کوچندگان، مطالعه تطبیقی ناحیه کوهرنگ (چهارمحال و بختیاری)

زندگی عشایری  و شیوه کوچ نشینی به عنوان اولین نظام اجتماعی جامعه بشری به مراتب، نسبت به دو نظام روستانشینی و شهرنشینی با دشواری بیشتری همراه  است. بنابراین از سوی برنامهریزان و  متخصصان مربوطه، راهبردهای گوناگونی به منظور ارتقای کیفیت این شیوه از زندگی ارایه شده که یکی از مهم ترین این راهبردها، اسکان عشایر است. در راستای این راهبرد، کانون های عشایری (هدایتی و حمایتی) متعددی با روندهای متفاوتی جهت اسکان عشایر داوطلب در سراسر نقاط عشایری ایجاد شده است. باتوجه به روند شکل گیری کانون های عشایری، میزان استقبال و رضایتمندی کوچندگان از این کانون ها متفاوت است. از این رو هدف از پژوهش حاضر مطالعه تطبیقی روند شکل گیری کانون های عشایری و سنجش میزان استقبال و رضایتمندی کوچندگان ناحیه کوهرنگ (چهارمحال و بختیاری) است. روش شناسی تحقیق، توصیفی- تحلیلی و روش گردآوری اطلاعات، کتابخانه ای و میدانی با رویکرد پیمایشی است و جامعه آماری تحقیق شامل خانوارهای اسکان یافته عشایری در کانون های اسکان عشایر ناحیه کوهرنگ است. نتایج نشان می دهد که میزان مشارکت کوچندگان در اجرای طرح اسکان عشایر، در کانون های حمایتی بیشتر از کانون های هدایتی بوده و در بحث رضایتمندی نیز با توجه به نتایج آزمون تی-تک نمونه ای، میزان رضایتمندی و استقبال کوچندگان از کانون های حمایتی (95/3) بیشتر از کانون های هدایتی (26/3) ارزیابی شده است.