بررسی تطبیقی بنیادهای حکمت و حکومت زاهدانه در نهج البلاغه و جامعه سلیمان

بررسی و ارزیابی جهان بینی زمامداران الهی و کردارهای آنان همواره در منظر پیروان ادیان بوده و جایگاه  ارزشی آنان، الگوی ارزنده مومنان بویژه حاکمان دینی به شمار می رفته است. در نگاه یهودیان حضرت سلیمان و در نظر مسلمانان به ویژه شیعیان، امام علی علیه السلام دو چهره شاخص حاکمان حکیم و پارسا به شمار می روند. آن دو در حکومت زاهدانه ی خویش مشغول درگیری های بعضا متفاوت و تمام وقت اقتصادی و اجتماعی از یک سو، و در عین حال، عدم وابستگی به زخارف دنیوی از سوی دیگر بوده اند. این پژوهش بر آن است با بررسی تطبیقی الگوی حاکمیتی دو زمامدار آرمانی در دو سنت ابراهیمی، بخشی از جهان بینی ایشان را - بر اساس گفته های آنان در دو کتاب نهج البلاغه امام علی علیه السلام و جامعه سلیمان ترسیم و مقایسه کند. روش جمع آوری مطالب در این پژوهش به صورت کتابخانه ای بوده و روش پردازش  آن ها تطبیقی است. بر اساس واکاوی های این جستار، جز آن که در این دو اثر، همانند دیگرکتب حکمی، شباهت های مضمونی دیده می شود و همسویی درخداشناسی، فرجام شناسی و حکمت عملی نیز به چشم می خورد، ولی شگفتا همانندی های بسیار در جملات و عبارات نیز یافت می شود.