بررسی نقش صله رحم در حفظ پیوندهای اجتماعی و آسیب های ناشی از قطع آن از دیدگاه نهج البلاغه با رویکرد مقایسه ای با جوامع امروزی

یکی از عناصر مهم و کلیدی سبک زندگی سالم، ارتباط سالم و موثر با خویشاوندان است که از آن به «صله رحم» تعبیر شده است؛ سنت حسنه ای که علی رغم اینکه در منابع مختلف به وفور و با تعابیر گوناگون بر رعایت آن تاکید و تصریح شده، بخصوص در جوامع امروزی مورد غفلت قرار گرفته است. این تحقیق درصدد است با رجوع به کتاب نهج البلاغه به این پرسش ها پاسخ دهد که صله رحم چه جایگاهی در نظام روابط اجتماعی دارد و آثار فردی و اجتماعی آن در فرو کاستن از آسیب های اجتماعی چیست و پیامدهای قطع آن کدام است؟ اهمیت توجه به موضوع صله رحم و تقویت روابط خویشاوندی در حفظ وحدت اجتماعی و سلامت جامعه، ضرورت تحقیق حاضر را روشن می سازد. روش این پژوهش تحلیل محتوای متنی است و یافته‏ های آن بیانگر اهمیت فوق العاده صله‏ رحم به ویژه نسبت به والدین در نهج ‏البلاغه است که با ارایه ضوابطی بر روابط خویشاوندی از قبیل محبت، بخشش و یاری ‏رسانی باعث استحکام روابط خویشاوندی شده، در نتیجه موجب تقویت ارکان جامعه و فقرزدایی می گردد و عدم توجه به آن واژگونی ارزش‏ ها را در جامعه به دنبال دارد.