تاثیر تمرین استقامتی بر میزان پروتئین های درگیر در تنظیم سوخت و ساز بافت چربی در رت های دیابتی نوع دو

پروتیین های mTOR و CREBدو عامل مهم در مسیرهای سلولی و تنظیم متابولیسم بافت چربی هستند. بنابراین هدف از مطالعه ی حاضر، تاثیر تمرین استقامتی بر میزان پروتیین های mTOR و CREB در بافت چربی رت های دیابتی نوع دو است.

روش ها:

 در این مطالعه ی تجربی، 18 سر رت نر 2 ماهه از نژاد اسپراگ داولی با میانگین وزن 20±270 گرم انتخاب شدند. 12 سر از رت ها از طریق تزریق درون صفاقی محلول های استرپتوزوتوسین و نیکوتین آمید دیابتی نوع دو شدند. این رت ها به روش تصادفی به 2 گروه، تمرین دیابتی (هر گروه 6 سر) و کنترل دیابتی تقسیم شدند؛ یک گروه کنترل سالم (6 سر) نیز درنظر گرفته شد؛ گروه تمرینی 4 روز در هفته مطابق با برنامه ی تمرینی به مدت 6 هفته به تمرین استقامتی پرداختند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه ی 23 و آزمون های آنوای-یک طرفه و تعقیبی توکی استفاده‏ شد.

یافته ها: 

محتوای پروتیین mTOR به دنبال 6 هفته تمرین استقامتی، تغییر معنی داری را نشان داد (0001/0=P)؛ آزمون تعقیبی توکی نشان داد این تغییر معنی دار بین جفت گروه های تمرین دیابتی نسبت به کنترل سالم (004/0=P) و گروه های کنترل دیابتی نسبت به کنترل سالم است (0001/0=P). محتوای پروتیین CREB تغییر معنی داری را نشان داد (0001/0=P)؛ این تغییر معنی دار بین جفت گروه های تمرین دیابتی نسبت به کنترل دیابتی (02/0=P)، تمرین دیابتی نسبت به کنترل سالم (0001/0=P) و گروه های کنترل دیابتی نسبت به کنترل سالم (0001/0=P) بود.

نتیجه گیری: 

پروتیین های  mTORو  CREBبه دنبال تمرین استقامتی کاهش یافتند که می تواند در تنظیم سوخت و ساز بافت چربی موثر باشند؛ با این وجود باید شرایط تمرینی بیشتری مد نظر قرار گیرد.