تاثیر تمرین استقامتی بر محتوای درون سلولی پروتئین های ULK1 و FIP200 در بطن چپ رت های مبتلا به دیابت نوع یک

مقدمه :

پروتیین کیناز فعال کننده ی اتوفاژی-1 شبه Unc-52 (ULK1) و پروتیین تعامل کننده با خانواده کینازهای چسبان مرکزی با وزن 200 کیلودالتون (FIP200) نقشی اساسی در کنترل اتوفاژی و حجم عضلانی دارند. هدف از تحقیق حاضر، بررسی تاثیر تمرین استقامتی بر محتوای درون سلولی پروتیین های ULK1 و FIP200 در بطن چپ رت های مبتلا به دیابت نوع یک است.

در این مطالعه ی تجربی، 18 سر رت نر 2 ماهه از نژاد اسپراگ داولی با میانگین وزن 20±300 گرم انتخاب شدند. 12 سر از رت ها از طریق تزریق درون صفاقی محلول های استرپتوزوتوسین دیابتی شدند. این رت ها به روش تصادفی به 2 گروه، تمرین دیابتی و کنترل دیابتی (هر گروه 6 سر) تقسیم شدند؛ یک گروه کنترل سالم (6 سر) نیز در نظر گرفته شد. گروه تمرینی 4 روز در هفته، به مدت 6 هفته به تمرین استقامتی پرداختند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه ی 23 و آزمون های آنوای یک طرفه و تعقیبی توکی استفاده‏ شد.

محتوای ULK1 (افزایش) و FIP200 (کاهش) به دنبال تمرین استقامتی، در بین گروه های تحقیق در بطن چپ تغییر معنی داری را نشان داد (0001/0=p). آزمون تعقیبی توکی نشان داد این تغییر معنی دار بین جفت گروه های تمرین دیابتی نسبت به کنترل دیابتی، گروه های تمرین دیابتی نسبت به سالم و همچنین گروه های کنترل دیابتی نسبت به سالم است (05/0≤p).

تمرین استقامتی نشان داد که می تواند با افزایش ULK1 و کاهش FIP200 ماهیتی دوگانه برای کنترل اتوفاژی در آزمودنی های دیابتی داشته باشد. در کل، نیاز به بررسی های بیشتر در زمینه ی فیزیولوژی ورزشی بر پروتیین های مسیول اتوفاژی به ویژه در آزمودنی های دیابتی نوع یک است.