ضرورت عدالت محیط زیستی در آبخیزداری

امروزه حوزه های آبخیز با مسایل محیط زیستی مختلفی مواجه هستند. عواملی ازجمله سازمان دهی ضعیف در بخش های دولتی، فقدان ساختارهای مدیریتی مناسب، بی توجهی به عوامل تهدیدکننده صلح و امنیت بین المللی هم چنین تغییرات اقلیمی، حقوق حاکم بر حفاظت خاک و آب، مجموعه قوانین حاکم بر جنگل ها و مراتع، ضعف در فعالیت های کشاورزی و عدم توجه به جایگاه حیوانات مانع دستیابی حوزه های آبخیز به توسعه پایدار است. از سوی دیگر فقدان و یا نقص در قوانین مربوط به عدالت محیط زیستی سبب تشدید این تنش ها شده است. ازاین رو پژوهش، حاضر به منظور بررسی قوانین مرتبط با عدالت محیط‎زیستی در بخش های مختلف حوزه آبخیز و عوامل وابسته به آن در سطوح ملی، بین المللی و شناسایی نقاط ضعف موجود در قوانین برای برآورد نیاز مردم بدون آسیب رسانی به نیازهای آیندگان به روش توصیفی تحلیلی، تدوین شده است. نتایج حاصل از پژوهش نشان می دهد که تنها راه ارتقا وضعیت نابسامان حوزه های آبخیز در سطح جهان، گسترش سایه همدلی بین دولت های مختلف بر پایه حفاظت از محیط زیست از طریق اصلاح قوانین و مدیریت اصولی  بر مبنای حفظ احترام به عدالت محیط زیست و عناصر آن است. هم چنین فعالیت های توسعه پایدار برمبنای رضایت مندی منطقه ای در حوزه های آبخیز مبتنی بر دستیابی به نیازهای اقتصادی-اجتماعی و فرهنگی واقعی بشر پایه گذاری خواهد شد.