مطالعه شواهد پسروی جهانی سطح آب دریا در رسوبات میوسن میانی منطقه زنجان

مطالعه تاثیر پسروی جهانی آب دریا بر نهشته‎‍ های میوسن میانی (بخش انتهایی سازند قم و ابتدای سازند قرمز بالایی)، در دو برش چینه‎‍ شناسی محدوده زنجان صورت گرفت. بررسی‎‍ های سنگ‎‍شناسی نشان می‎‍دهد توالی ‎‍های سنگی در این محدوده سنی به تدریج از یک سیستم کربناته به تخریبی (ماسه سنگ و کنگلومرا) و در برخی نواحی به توالی‎‍ های تبخیری تبدیل شده است که این موضوع در مطالعات ریزرخساره‎‍ ها نیز مشاهده شدنی است؛ به طوری که در این محدوده سنی، رخساره ‎‍های پلاژیک وکستون/پکستون به تدریج به بایوکلاست پلاژیک وکستون/پکستون با ذرات ماسه و درنهایت به ماسه سنگ قاره‎‍ای تبدیل می‎‍شود. در پی این موضوع در برخی از نقاط، حوضه‎‍ های بسته‎‍ای تشکیل شد که وجود توالی‎ ‍های تبخیری شاهدی بر این موضوع است. این تغییر در سنگ‎‍شناسی و رخساره ‎‍ها بیانگر عقب نشینی خط ساحلی در این زمان است و با نمودار نوسانات جهانی سطح آب مطابقت دارد. نوسانات ایزوتوپ اکسیژن در مقیاس جهانی در این محدوده، بیانگر گسترش یخچال ها در مقیاس وسیع است که می تواند مهم ترین دلیل کاهش جهانی سطح آب دریا باشد. بر این اساس، توالی‎‍های میوسن میانی در محدوده زنجان، تحت تاثیر پسروی جهانی قرار گرفته است.