عوامل موثر بر پای بندی به رفتارهای ایمنی در مواجهه اولیه با کوید-19

شیوع گسترده ویروس کرونا، واکنش‎های رفتاری متعددی را درباره میزان رعایت دستورالعمل‎ های بهداشتی و رفتارهای ایمنی به‎ همراه داشت؛ ازاین رو پژوهش حاضر به روش پیمایشی، درپی کشف برخی از عوامل این واکنش‎ها، در مقطع زمانی نیمه اردیبهشت تا نیمه خرداد سال 1399 هم زمان با پایان موج اول کرونا در ایران انجام گرفت. جامعه آماری همه افراد بیشتر از 15 سال بود، از نمونه‎ گیری دردسترس استفاده شد و تعداد نمونه‎ های ‎تحلیل شدنی به‎ 939 نفر رسید. تجزیه‎ و تحلیل داده ‎ها با استفاده از نرم افزارهای SPSS و AMOS در دو سطح آمار توصیفی و استنباطی انجام گرفت. برای به ‏دست آوردن و تدقیق مولفه ‎ها از تحلیل عاملی اکتشافی و تاییدی استفاده شد. درنهایت، برای اعتبارسنجی و الگوی روابط علی میان متغیرها، از مدل معادلات ساختاری و تحلیل مسیر استفاده شد. یافته ‎های پژوهش نشان داد، جنسیت به نفع زنان، تحصیلات به ضرر مدارک تحصیلی بالاتر و تطابق روانی به نفع افراد دارای تطابق روانی کمتر و مثبت‎اندیشی اجتماعی به نفع مثبت‎اندیشان، به‎ طور مستقیم بر میزان پای بندی به رفتارهای ایمنی موثر بود. درضمن، افزایش سن از طریق تاثیرگذاری بر تطابق روانی، نگرش مثبت به عملکرد دولت و مثبت اندیشی اجتماعی، بر پای بندی به رفتارهای ایمنی موثر بود. تاهل، نگرش مثبت به عملکرد دولت و استان محل تولد نیز از طریق تاثیر بر مثبت‎اندیشی معنوی -با توجه ‎به تاثیرگذاری متغیر یادشده بر مثبت‎اندیشی اجتماعی- اثر غیرمستقیم بر رعایت رفتارهای ایمنی داشتند.