پیش بینی سرزندگی تحصیلی بر اساس امید به زندگی، شادکامی و معنا در دانش آموزان

هدف پژوهش حاضر پیش بینی سرزندگی تحصیلی بر اساس امید به زندگی، شادکامی و معنا در دانش آموزان دختر دوره متوسطه بود.

روش تحقیق توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش‌آموزان دختر دوره متوسطه دوم شهر همدان بود که نمونه آماری به حجم 370 نفر با روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شد. برای گردآوری داده‌ها از مقیاس‌های سرزندگی تحصیلی (حسین‌چاری و دهقانی‌زاده، 1391)، امید به زندگی (حلاجیان، 1389)، معنای زندگی (استگر و همکاران، 2006) و شادکامی آکسفورد (آرگایل و همکاران، 1989) استفاده شد. برای تحلیل داده‌ها از همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه در نرم افزار Spss-22 استفاده شد.

نتایج نشان داد اثر امید به زندگی (01/0, p< 33/0β =)، شادکامی (01/0, p< 27/0β =)  و معنا (01/0, p< 31/0β =) بر سرزندگی تحصیلی مثبت و معنادار بود. طبق یافته‌های پژوهش امید به زندگی، معنا و شادکامی بر سرزندگی اثر مثبتی دارند. با توجه به اینکه این متغیرها از سازه‌های مثبت روانشناسی هستند و می توانند در محیط تحصیلی شادابی و نشاط ایجاد کنند از این رو توان اثرگذاری بر سرزندگی تحصیلی را دارند. 

شادکامی و سرزندگی از متغیرهای مرتبط و نزدیک به هم هستند، افرادی که شادکام و خرسند هستند، در زمینه های مختلف کاری و تحصیلی با انرژی و انگیزه تلاش می‌کنند و کمتر دچار سستی و تنبلی می‌شوند، دانش آموزانی که شادکامی بالایی دارند، این شادکامی تا حدود زیادی متاثر از رضایت تحصیلی آنان است، رضایت تحصیلی هم موجب تلاش بیشتر و علاقمندی برای انجام تکالیف تحصیلی می‌گردد.