اثر مقادیر مختلف کود نیتروژنه و مرغی بر عملکرد و غلظت نیترات در محصول سیب زمینی کشت پاییزه در منطقه جیرفت

آزمایش در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با پنج تیمار، در سه تکرار و و به مدت دو سال در شهرستان جیرفت اجرا شد. تیمارهای پژوهش عبارت بودند از: 1- شاهد (عرف منطقه) 2- حد بهینه توصیه شده اوره برای محصول منطقه+مصرف بهینه سایر عناصر غذایی 3- مصرف اوره 25% بیشتر از حد بهینه+مصرف بهینه سایر عناصر غذایی، 4- مصرف اوره 25% درصد کمتر از حد بهینه+پنج تن کود مرغی در هکتار+مصرف بهینه سایر عناصر غذایی و 5- مصرف اوره 25% کمتر از حد بهینه+ده تن کود مرغی در هکتار+مصرف بهینه سایر عناصر غذایی. نتایج نشان داد که تیمار شاهد دارای کمترین عملکرد (20 تن در هکتار) و بیشترین غلظت نیترات در غده و برگ (به ترتیب3/293 و 5/639 میلی گرم در کیلوگرم ماده خشک) و کمترین غلظت پتاسیم، آهن، روی و منگنز در غده و برگ بود. در حالی که تیمار شماره پنج دارای بیشترین عملکرد بود که نسبت به شاهد 74% افزایش نشان می دهد. تیمار شماره چهار کمترین مقدار نیترات را دارد که نسبت به تیمارهای یک، دو، سه و پنج به ترتیب 8/48، 6/14، 3/32 و 8/13 درصد نیترات کمتری در غده داشت. کاربرد تیماره شماره پنج موجب تولید محصولی در حدود 35 تن در هکتار و کاهش غلظت نیترات در غده (30 درصد کمتر از حد بحرانی در ایران) شد. همچنین از نظر اهمیت اقتصادی، کاربرد تیمار توصیه شده ضمن کاهش 50 درصدی مصرف کود اوره و افزایش 75 درصدی تولید محصول، درآمدی حدود 50 درصد بیشتر نسبت به تیمار شاهد (عرف منطقه) را موجب -گردید.