پژوهش تطبیقی آیه رضوان با رویکرد عدالت صحابه

مسیله عدالت صحابه از مهم ترین و پرچالش ترین مسایل تاریخ صدر اسلام است؛ بزرگان اهل سنت به استناد ادله قرآنی و روایی، تمامی صحابه را عادل دانسته اند؛ مهم ترین دلیل ارایه شده برای عدالت صحابه، آیه رضوان است که با توجه به آن، ادعا می‫شود تمامی صحابه یا مجموع حاضرین در بیعت رضوان، عادل هستند. این پژوهش با روش توصیفی تحلیلی، عدالت تمامی صحابه یا شرکت‫کنندگان را مورد ارزیابی قرار می‫دهد؛ یافته های این نوشتار چنین است؛ نخست: از آیه، عدالت تمامی صحابی شرکت‫کننده در بیعت اثبات نمی‫گردد؛ دوم: بیعت رضوان نمی‫تواند عدالت تمامی صحابه در تمام عمر را اثبات نماید و اینکه این آیه تنها بر رضایت خداوند به‫صورت مشروط و آن هم در آن زمان و از گروهی خاص از صحابه حاضر در بیعت، دلالت می کند. عمده‫ترین ادله نقد عدالت صحابه در این آیه دو مسیله است؛ نخست اینکه رضایت خداوند منحصر به زمان نزول است و سپس آنکه خطا و لغزش‫های فراوان صحابه که در نگاشته های اهل سنت وجود دارد، نوعی نقض عدالت آنان است.