مقایسه سلامت عمومی و تندرستی افراد فعال و غیرفعال شرکت کننده در ورزش صبحگاهی شهر تهران

هدف این تحقیق، مقایسه سلامت عمومی و تندرستی افراد شرکت کننده در ورزش صبحگاهی با افراد غیر فعال است. جامعه آماری این تحقیق را افراد شرکت کننده در ایستگاه های ورزش صبحگاهی و افراد غیر فعال شهر تهران تشکیل داده است. با استفاده از نمونه گیری تصادفی 200 نفر افراد شرکت کننده در ورزش صبحگاهی و 200 نفر افراد غیر فعال به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند، و از پرسش نامه استاندارد سلامت عمومی (28GHQ -) برای اندازه گیری 4 خرده مقیاس (سلامت جسمانی، اضطراب و اختلال خواب، کارکرد اجتماعی و افسردگی) استفاده گردید. اعتبار پرسش نامه تا کنون در بیش از 70 کشور دنیا بر آورد شده است (92/0- 82/0R=) برای فرضیه های تحقیق از آزمون  یومن ویتنی و آزمون ضریب همبستگی اسپیرمن در سطح 05/0 ≤p  استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که وضعیت سلامت جسمانی افراد شرکت کننده در ورزش صبحگاهی (2/2 ±8/2M=) بهتر از افراد غیر فعال (6/3 ±3/5 M=) است و افراد شرکت کننده در ورزش صبحگاهی اضطراب و اختلال خواب کمتری  (3/2 ± 4/3 M =) از افراد غیر فعال (7/ 3 ± 6/8 M =) دارند. وضعیت کارکرد اجتماعی افراد شرکت کننده در ورزش صبحگاهی (9/2 ± 3/3M =) بهتراز افراد غیر فعال (3± =3/6M) بود؛ وضعیت افسردگی افراد شرکت کننده در ورزش صبحگاهی (2/1 ± 5/1 M =)  نیز کمتر از افراد غیر فعال (3/3 ± 4/5M =) است که این نتایج در سطح  01/0 P≤معنی دار بودند. همچنین بین سلامت عمومی و تندرستی افراد شرکت کننده در ورزش صبحگاهی با مدت فعالیت ورزشی (64/0=r) ارتباط معنی داری وجود داشت. بنابراین می توان بیان کرد که وضعیت سلامت عمومی (کل شاخص ها) افراد فعال در ورزش صبحگاهی بهتر از افراد غیر فعال است؛ و هرچه مدت فعالیت های ورزشی بیش تر باشد احتمال افزایش سلامتی عمومی و تندرستی افراد نیز وجود خواهد داشت.