عوامل موثر بر تاب آوری اجتماعی در برابر پاندمی کرونا (مطالعه موردی: منطقه یک شهر زاهدان)

هدف این مقاله بررسی عوامل موثر بر تاب آوری اجتماعی در برابر پاندمی کرونا در منطقه یک زاهدان است. در این پژوهش، منطقه یک شهر زاهدان به عنوان نمونه مطالعه موردی انتخاب شده است. پژوهش حاضر از نظر روش، توصیفی - تحلیلی و دارای ماهیت کاربردی است که برای جمع آوری اطلاعات از روش کتابخانه ای و میدانی مبتنی بر مشاهده و پرسشنامه استفاده شده است. جامعه آماری تحقیق ساکنان منطقه یک شهر زاهدان (96535 نفر) هستند. برای تعیین حجم نمونه آماری با فرمول کوکران برای جامعه 308 نفر انتخاب و محاسبه شد. تحلیل پرسشنامه با کمک نرم افزار SPSS و Amos انجام شد. پرسشنامه شامل چهار متغیر که شامل ابعاد کلان (آگاهی و سلامت، نگرش، مهارت، سرمایه اجتماعی و عدالت) بود. نتایج به دست آمده بیانگر این می باشد که میزان تاب آوری اجتماعی در برابر پاندمی کرونا پس از گذشت دو سال از شیوع ویروس کرونا، برای شاخص های پژوهش در نمونه مورد مطالعه بالاتر از سطح میانگین نرمال یا متوسط به دست آمد. بر اساس نتایج به دست آمده، شاخص سرمایه اجتماعی و عدالت برابر 88/0 بیشترین تاثیر در تاب آوری اجتماعی در برابر پاندمی کرونا در منطقه یک شهر زاهدان دارد. در این زمینه می توان به عواملی نظیر عملکرد مدیران شهری و نقش آن در اعتماد مردم، دسترسی به مراکز درمانی بیمارستان و برنامه ریزی نهادهای دولتی و محلی برای جلوگیری از پیامدهای پاندمی کرونا اشاره کرد. همچنین، نگرش (001/0 = P، 73/0 =β)، آگاهی و سلامت (001/0 = P، 68/0 =β)، مهارت (001/0 = P، 57/0 =β) و سطح سواد و دانش افراد (028/0 = P، 17/0 =β) دارای اثر معنادار بر تاب آوری اجتماعی در برابر پاندمی کرونا در منطقه یک شهر زاهدان است.