تشخیص وجود ترک در تیر یکسر گیردار با استفاده از روش حسگری فشرده(CS)

یکی از اولین مشخصات سازه آسیب دیده، تغییر در سختی موضعی سازه و در نتیجه تغییر فرکانس های زمانی آن می باشد. در سال های اخیر حسگری فشرده (CS) در حوزه ی فرکانس به موفقیت های قابل توجهی در مقایسه با روش نمونه برداری نایکوییست دست پیدا کرده است. حسگری فشرده، بر این مبنا استوار است که بیشتر سیگنال های زمانی وقتی در یک مبنای مناسب (مانند: مبنای موجک، فوریه و...) نمایش داده می شوند پهنای باند فرکانسی آنها بالا هست و درنتیجه می توان در هنگام نمونه برداری از برخی بخش های طیف فرکانسی سیگنال صرف نظر کرد. در نتیجه می توان تعداد نمونه ها را  در مقایسه با نرخ نایکوییست به طور چشم گیری کاهش داد. در این تحقیق برای نخستین بار با بکارگیری الگوریتم پایه های متعامد تعقیبی (OMP)، و الگوریتم تکراری آستانه گذاری سخت (IHT)، به تشخیص وجود ترک در یک تیر یکسر گیردار، با کمترین نرخ نمونه برداری از سیگنال آن پرداخته شده است که از الگوریتم های شناخته شده در حسگری فشرده هستند.  نتایج عددی حاصل از این الگوریتم ها برتری الگوریتم (OMP) در مقایسه با الگوریتم(IHT) برای تشخیص وجود ترک در تیر یکسر گیردار نشان می دهد. نتایج حاصل از این روش حاکی از آن است هنگامی که نسبت سیگنال به نویز گاوسی (SNR) کم است، روش پیشنهادی عملکرد بهتری دارد.