تخمین ضرایب آیرودینامیکی ایرفویل غشائی با روش فازی و شبکه های عصبی و ارزیابی این روش ها با آزمون تجربی

معمولا ضرایب آیرودینامیکی به روش های عددی و تجربی محاسبه می شود که منجر به صرف وقت، هزینه بالاو وابستگی به پوشش ایرفویل می گردد. نوآوری در این پژوهش تخمین ضرایب آیرودینامیکی ایرفویل با پوشش پارچه به روش های فازی، شبکه عصبی و سیستم فازی-عصبی می باشد، تا روشی کم هزینه و زود بازده در طراحی بهینه و تخمین ضرایب آیرودینامیکی ایرفویل های وسایل نقلیه دارای بال غشایی تعیین شود. در مدل ها سرعت زیرصوت درنظر گرفته شد. دو فاکتور عدد رینولدز و زاویه حمله بعنوان ورودی و مقادیر ضرایب برآ و پسا بعنوان خروجی فرض شدند. تخمین ها بر روی داده های ایرفویل ناکا2418 صورت گرفته و خطای نهایی هر یک از روش ها محاسبه و با هم مقایسه شد. میزان خطای مدل ها با میانگین مربعات خطا برای ضرایب برآ و پسا در مدل فازی به ترتیب برابر 8023/0و4-10×3451/4، در مدل فازی-عصبی برابر 2-10×97/6 و3-10×7/6و در مدل شبکه عصبی برابر 3-10×2/1و6-10×5767/7 می باشد که حاکی از برازش خوب مدل ها بود. از بین آنها، مدل شبکه عصبی همخوانی بهتری با داده ها نشان داد. جهت راستی آزمایی مد ل سازی ها از داده های ضریب برآ حاصل از آزمون تجربی استفاده شد که موید برازش مناسب مدل ها بود.