بررسی چرخه اصلاح شده رانکین آلی به منظور تولید هیدروژن و آب شیرین با استفاده از انرژی زمین گرمایی و زیست توده از دیدگاه انرژی، اگزرژی، اقتصادی و زیست محیطی

پژوهش حاضر به تحلیل انرژی، اگزرژی، اقتصادی و محیط زیستی  یک چرخه رانکین آلی با هدف تولید همزمان توان، هیدروژن و آب شیرین با منبع انرژی ترکیبی زمین گرمایی و زیست توده می پردازد. در سیستم جدید پیشنهادی از مبادله کن های گرمایی مختلف به منظور بالا بردن راندمان اگزرژی سیستم استفاده شده است. همچنین عملکرد چرخه در دو حالت با و بدون انرژی زمین گرمایی مقایسه شده است. محاسبات نشان می دهد که بیشترین میزان تخریب اگزرژی برابر 4/119 کیلووات و مربوط به جوش آور می باشد. همچنین کمترین میزان فاکتور اگزرژواکونومیک برای جوش آور و برابر 31/12 درصد است. مقدار هیدروژن تولیدی و آب شیرین به ترتیب 58/1 لیتر بر ثانیه و 15/4 کیلوگرم بر ثانیه می باشد و با افزایش دمای منبع زمین گرمایی از 125 تا 160 درجه سلسیوس، مقدار هیدروژن و آب شیرین تولید شده به ترتیب به میزان 30 و 18 درصد افزایش پیدا می کند. در صورت عدم استفاده از انرژی زمین گرمایی و تامین کل انرژی توسط زیست توده، مقدار دی اکسید کربن منتشر شده به مقدار 68 درصد افزایش می یابد.