روابط خارجی روسیه و اروپا؛ از اصول ثابت تا تغییر پارادایمی
در دوران پسافروپاشی که با عنوان گذار به سیستم تکقطبی یاد میشود، روسیه دغدغهمند بود که چگونه نقش جدیدی در ساختارهای سیاسی جهان بهعنوان وارث اتحاد شوروی پیدا خواهد کرد و در این ساختار بهدنبال تعریف روابط خود با سایر بازیگران از جمله اروپا نیز بود. پایان جنگ سرد به هر دو بازیگر این فرصت را داد تا به میزان قابل توجهی از حجم نگرانیهای خود کاسته و با پیگیری گفتگوهای سازمانیافته، فضای جدیدی را در عرصه روابط دوجانبه باز کنند. روسیه و اروپا پیش از وقوع بحران در اوکراین با وجود فرازونشیب در روابط خود، سطحی از تعامل و سرمایه مثبت در روابط دوجانبه را حفظ کرده بودند و اتحادیه اروپا با روسیه علاوهبر موضوعات دوجانبه در حوزه مسایل منطقه و فرامرزی همکاری و مشارکت داشتند. موضوعاتی چون جهانی شدن، خلع سلاح، کشورهای جنوب شمال در سطح بینالمللی که بر سایر مناطق و بازیگران دارای پیامد هستند، بر اتخاذ رویکرد مشارکتجویانه روسیه و اروپا تاثیرگذار بودند. اروپا و روسیه اگرچه در حوزه امنیتی دارای اختلاف نظر و چالش هستند اما نیازهای استراتژیک متقابلی در این حوزه دارند که همکاری در حوزه مواد مخدر، تروریسم، زیستمحیطی، سایبری و تعاملات نظامی ازجمله آنهاست. در تحولات اخیر اوکراین و حمله روسیه به این کشور، مشاهده شد اروپا در شرایطی قرار دارد که تنشهای ژیوپلیتیکی قادر به ایجاد اختلال در مسیرهای تجاری انرژی این بازیگر هستند. نوع روابط مسکو بروکسل بر تعاملات آنها در خصوص موضوعات سایر بازیگران از جمله ایران تاثیرگذار خواهد بود؛ همانطور که در موضوعات مربوط به پرونده هستهای ایران و بازیگری ایران در سوریه با یکدیگر تعاملاتی داشتند. باتوجه به پیشینه و روابط فعلی روسیه و اروپا بهنظر میرسد حداقل در یک دهه آینده موضوعی برای همکاری جدی میان محور مسکو بروکسل وجود نداشته باشد جز آنکه موضوعات منطقهای و بینالمللی ضرورت همکاری میان آنها را فراهم کند. موضوعاتی که ارزیابی تهدیدات آن بیش از منافع باشد و در سطح منطقه و بینالملل همکاری و یا حداقل مخالفت و دشمنی میان این دو بازیگر ایجاد نکند.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.