بررسی اثر ضدلیشمانیایی نانو ذرات نقره بر روی پروماستیگوت های لیشمانیا ماژور در محیط کشت آزمایشگاهی

 لیشمانیوز جلدی یکی از مهم‌ترین بیماری‌های تهدیدکننده سلامت در ایران و بسیاری از کشورهای جهان است. گلوکانتیم، درحال‌حاضر برای درمان این بیماریا ستفاده می‌شود ولی به دلیل عوارض جانبی و مقاومت بالا، استفاده از روش‌های درمانی جایگزین به‌ویژه استفاده از نانوذرات موردتوجه محققان قرارگرفته است. هدف از این مطالعه، بررسی فعالیت ضدلیشمانیایی نانوذرات نقره بر روی انگل لیشمانیاماژور در شرایط آزمایشگاهی بود.

 در این مطالعه تجربی، فعالیت ضدلیشمانیایی نانوذرات نقره در غلظت‌های 75/0 تا 96/0 میکروگرم بر میلی‌لیتر در زمان‌های مواجهه 24، 48 و 72 ساعت روی 106 انگل زنده سویه استاندارد بررسی شد. سپس تعداد انگل‌های زنده توسط تریپان‌بلو با استفاده از لام‌نیوبار و میکروسکوپ نوری (روش هموسیتومتر) شمارش شد. گلوکانتیم و آب‌مقطر به‌ترتیب به‌عنوان کنترل مثبت و کنترل منفی در نظرگرفته شدند. حداقل غلظتی از نانوذرات نقره که باعث مهار رشد 50 درصد انگل می‌شود (IC50) توسط نرم‌افزار نسخه 13 سیگما پلات محاسبه شد تمام واکنش‌ها سه‌بار انجام گرفت و نتایج به‌صورت میانگین در نظرگرفته شد.

یافته‌ها:

 نتایج این مطالعه نشان داد تمامی غلظت‌های نانوذرات نقره دارای فعالیت ضدلیشمانیایی هستند. غلظت 96 میکروگرم بر میلی‌لیتر نانوذرات نقره دارای بیشترین اثر ضدلیشمانیایی 100 درصد در زمان مواجهه 72 ساعته است. مقدار IC50 نانوذرات نقره پس از 24، 48 و 72 ساعت روی لیشمانیا ماژور 67/36، 2/27 و 08/21 میکروگرم بر میلی‌لیتر محاسبه شد.

نتیجه‌گیری:

 نتایج نشان داد که نانوذرات نقره در غلظت‌های مختلف اثر بازدارندگی بر رشد لیشمانیا ماژور دارد. با‌این‌حال، برای تعیین کارایی نانوذرات نقره، تحقیقات بیشتری در شرایط درون‌تنی نیاز است.