اثر اسانس دارچین علیه استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین جداشده از ضایعات پوستی در بیماران مبتلا به پسوریازیس

پسوریازیس یک بیماری مزمن و التهابی پوستی است که درمان قطعی ندارد. عوامل میکروبی متعددی در تشدید پسوریازیس شناخته شده اند که از مهم ترین آن ها، استافیلوکوکوس اوریوس است. افزایش مقاومت به متی سیلین در سویه های استافیلوکوکوس اوریوس یک مشکل بزرگ در سراسر جهان است. این مطالعه با هدف بررسی اثر ضدباکتریایی اسانس دارچین بر روی استافیلوکوکوس اوریوس مقاوم به متی سیلین جد شده از ضایعات پوستی بیماران مبتلا به پسوریازیس انجام شد.

در این پژوهش 140 بیمار مبتلا به پسوریازیس مراجعه کننده به درمانگاه پوست و روماتیسم بیمارستان شریعتی تهران مورد مطالعه شدند. تست های تشخیصی ازجمله رنگ آمیزی گرم، کاتالاز، کواگولاز، تخمیر قند مانیتول و تست دزوکسی ریبونوکلیاز انجام شد. جهت شناسایی فنوتیپی سویه های استافیلوکوکوس اوریوس مقاوم به متی سیلین ، تست حساسیت به متی سیلین با استفاده از دیسک سفوکسیتین به روش دیسک دیفیوژن انجام شد. فعالیت ضدمیکروبی اسانس دارچین به روش‏ میکرودایلوشن براث بر روی سویه های استافیلوکوکوس اوریوس مقاوم به متی سیلین بررسی شد و حداقل غلظت بازدارنده از رشد غلظت بازدارندگی آن به دست آمد.

یافته ها:

 نتایج نشان داد از 140 بیمار مورد مطالعه، 57/43 درصد از بیماران دارای استافیلوکوکوس اوریوس و 28/14 درصد از این افراد آلوده به استافیلوکوکوس اوریوس مقاوم به متی سیلین بودند. ارتباط معناداری بین جنسیت، سن و محل نمونه گیری از افراد حامل استافیلوکوکوس اوریوس مقاوم به متی سیلین وجود نداشت. نتایج نشان داد اسانس دارچین، اثر ضدمیکروبی روی سویه های استافیلوکوکوس اوریوس مقاوم به متی سیلین دارد.

نتیجه گیری: 

اسانس دارچین می تواند جایگزین مناسب آنتی بیوتیک ها، به عنوان بخشی از فرمولاسیون دارویی در کنترل و درمان عفونت های پوستی ناشی از این باکتری باشد.