مدلی برای اندازه گیری پیچیدگی کار حسابرسی با استفاده از مدلسازی معادلات ساختاری

پیچیدگی کار تحت حسابرسی به عنوان یکی از عوامل مهم و موثر بر نحوه قضاوت و تصمیم گیری حسابرسان، یکی از مفهوم های بحث برانگیز در حوزه حسابرسی است که با توجه به چندبعدی بودن آن، پژوهش های زیادی را در حوزه حسابرسی به دنبال داشته است. علی رغم ارایه شاخص های انفرادی برای اندازه گیری پیچیدگی کار تحت حسابرسی در این پژوهش ها، تبیین مدلی برای اندازه گیری این مفهوم بنیادین در حسابرسی به دلیل فقدان آن مساله ای است که نیازمند پژوهش است. انتظار می رود تبیین چنین مدلی بتواند به شناخت بهتر این مفهوم و ابعاد آن بینجامد و به حسابرسان در برنامه ریزی کار حسابرسی و همچنین راهکارهای افزایش کیفیت قضاوت و تصمیم گیری کمک کند. بر همین اساس هدف پژوهش حاضر ارایه مدل اندازه گیری برای مفهوم پیچیدگی کار حسابرسی است. برای این منظور، اطلاعات مربوط به 128 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی سال های 1390 تا 1399 گردآوری شده و از طریق مدلسازی معادلات ساختاری مبتنی بر حداقل مربعات جزیی مورد آزمون قرار گرفته است. یافته های مبتنی بر مدل اندازه گیری سازنده-سازنده و تحلیل عاملی تاییدی مرتبه دوم نشان داد که بیست و یک عامل می توانند در اندازه گیری پیچیدگی کار حسابرسی نقش داشته باشند. همچنین نتایج نشان داد که پیچیدگی حسابرسی از سه بعد پیچیدگی ورودی، پردازش و خروجی ساخته می شود. این یافته ها علاوه بر تبیین مفهوم پیچیدگی کار حسابرسی به شناخت عوامل تعیین کننده و ابعاد این مفهوم کمک کرده و می تواند در برنامه ریزی و سیاست گذاری کار حسابرسان مفید باشد و ابزار قدرتمندتری را برای افزایش کیفیت قضاوت حسابرسی فراهم آورد.