بررسی نقش میانجی تعهد سازمانی و فرسودگی شغلی در رابطه میان بدگمانی سازمانی و تردید حرفه ای حسابرس

فساد و ورشکستگی های شرکت های بزرگ، کیفیت حسابرسی های انجام شده را مورد تردید قرار داده است. تردید حرفه ای از ابزارهای مهم در بهبود کیفیت حسابرسی است. مطالعات قبلی نشان می دهند که عوامل سازمانی و متغیرهای مربوط به فرهنگ سازمانی می توانند بر مولفه های قضاوت و تصمیم گیری حسابرس از جمله تردید حرفهای تاثیرگذار باشند. پژوهش حاضر درصدد است با تبیین رابطه بین بدگمانی سازمانی و تردید حرفه ای حسابرس با توجه به نقش میانجی تعهد سازمانی و فرسودگی شغلی گامی در جهت تقویت تردید حرفهای حسابرسان و افزایش کیفیت حسابرسی و افزایش اعتماد عمومی به حرفه حسابرسی بردارد. این پژوهش، ازنوع پژوهش های کاربردی و پیمایشی است و نمونه آماری پژوهش را 449 نفر از شاغلین درموسسات حسابرسی عضوجامعه حسابداران رسمی و سازمان حسابرسی دررده های مختلف تشکیل می دهند. اطلاعات مورد نیاز این پژوهش از طریق تکمیل پرسشنامه در سال 1400 و با روش نمونه گیری غیراحتمالی جمع آوری شده است. نتایج حاصل از آزمون فرضیه ها با استفاده از مدل سازی معادلات ساختاری به روش حداقل مربعات جزیی نشان می دهد که بدگمانی سازمانی تاثیر منفی و معناداری بر تردید حرفه ای حسابرسان دارد. هم چنین نتایج نشان میدهد که متغیرهای فرسودگی شغلی و تعهد سازمانی در رابطه بین بدگمانی سازمانی و تردید حرفه ای حسابرس نقش میانجی گری جزیی را ایفا میکنند. لذا ضروری است که یکی از عمده ترین دغدغه های حسابرسان در سطوح مختلف استقرار فرهنگ سازمانی مناسب و افزایش تعهد سازمانی و کاهش فرسودگی شغلی در جهت بهبود تردید حرفه ای کارکنان حسابرسی و افزایش کیفیت حسابرسی و اعتلای اطمینان عموم جامعه به حرفه حسابرسی باشد.