پیش بینی اضطراب کرونا براساس خودبیمارانگاری در افراد واکسینه شده

سرایت‌پذیری بالاو بروز مرگ و میرهای ناشی از این ویروس و حتی اجرای طرح‌های قرنطینه، موجب افزایش آمار نابهنجاری‌های روانی بلاخص استرس و اضطراب در افراد گردیده است؛ لذا هدف از پژوهش حاضر، پیش‌بینی اضطراب کرونا براساس خود بیمارانگاری در افراد واکسینه شده در مرکز واکسیناسیون می‌باشد.

روش پژوهش حاضر، کمی بوده و به صورت توصیفی-همبستگی اجرا شده است و از لحاظ نوع هدف این پژوهش کاربردی می‌باشد. جامعه مورد مطالعه این پژوهش کلیه دانشجویانی هستند که در پاییز 1400 به مرکز واکسیناسیون پاستور مراجعه کرده اند. از میان این افراد 400 نفر از افراد واکسینه شده ای که دوز دوم را دریافت نموده اند به صورت تصادفی ساده و بر اساس مقدار محاسبه شده به وسیله نرم‌افزار Gpower به عنوان نمونه انتخاب شدند. از آزمودنی، آزمون‌های پرسشنامه اضطراب کرونا (علی پور، قدمی، علیپور و عبدالله زاده، 1398) و پرسشنامه خودبیمارانگاری ایوانز (1980) گرفته شد. داده‌ها با استفاده از روش آماری تحلیل کوواریانس چندمتغیری تجزیه و تحلیل شد.

نتایج نشان می دهد اضطراب کرونا براساس خودبیمارانگاری پیش‌بینی می شود. ضریب مسیر اثر خود بیمارانگاری بر اضطراب کرونا اثر مثبت و معنادار وجود دارد (001/0P<، 290/0 β=).

در تبیین این یافته همچنین می توان گفت از آنجایی که در دوران همه گیری ویروس کرونا، رسانه ها نقش فعالی را اطلاع رسانی اخبار و حوادث ناشی از این همه گیری ایفا می کنند و این اطلاع رسانی ها تحریک بالای فیزیولوژیکی و در نتیجه هیجان های منفی افراد را به دنبال خواهد داشت که منجر به موفق نبودن افراد در تنظیم هیجان هایشان شده و خودبیمارانگاری را افزایش می دهد. به تبع خودبیمارانگاری نیز با افزایش اضطراب کرونا همراه می گردد. بنابراین دور از انتظار نیست که خودبیمارانگاری، اضطراب کرونا را در افراد واکسینه شده پیش بینی کند. از مهمترین محدودیت‌های پژوهش می‌توان به عدم دسترسی به جامعه گسترده‌تری از افراد در سایر مراکز واکسناسیون بود و به نظر می‌رسد که انجام پژوهش‌های دیگری در مورد افرادی که در سایر مراکز واکسناسیون حضور داشته‌اند می‌تواند نتایج این پژوهش را تکمیل و قابل تعمیم تر کند.