بررسی الگوها و فرآیندهای برنامه ریزی نیروی انسانی جوان

تحلیل و پیش‌بینی نیاز به نیروی کار، به ویژه نیروهای متخصص، در نیمه دوم قرن بیستم، بیش از پیش توجه دولت ها را به خود معطوف ساخت. یکی از رویکرد‌های برنامه ریزی منابع انسانی رویکرد مدل سازی است که شامل پیش‌بینی و برنامه ریزی سناریو است. در این مقاله تلاش شده است با بررسی تحلیلی مدل‌های برنامه ریزی نیروی انسانی، مدلی جامع ارایه شود.

روش پژوهش: 

برای پژوهش حاضر از روش تاریخی استفاده شده است؛ پژوهش تاریخی بر جمع آوری داده‌های مربوط به گذشته از منابع معتبر و تحلیل آنها تاکید دارد.

یافته‌ها: 

داده‌های گردآوری شده حاکی از آن است که تمام مدل‌ها با تحلیل نیروی کار فعلی و شناسایی مهارت‌های مورد نیاز آینده به منظور بهبود خدمات و تامین فلسفه وجودی سازمان ارتباط دارند.تحلیل عرضه و تقاضا، مقایسه بین نیروی کار فعلی و نیروی کار آینده، شناسایی کمبود‌ها و یا مازاد نیروی انسانی از جمله مفاهیم مشترک در تمام مدل‌ها هستند.

نتیجه‌گیری:

 برنامه ریزی نیروی انسانی با دو بعد سخت و نرم خود به صورت توامان رضایت کارکنان و مدیران را فراهم می‌کند و این امکان را به سازمان می‌دهد که از کلیه منابع سازمانی به صورت بهینه بهره برداری کند.لذا به منظور برنامه ریزی جامع منابع انسانی، مدیران منابع انسانی می‌بایست به الزامات سیاست گذاری و اجرایی سازمان اشراف داشته باشند، با کلیه واحد‌های سازمانی در ارتباط بوده،از نیاز‌ها و خواسته‌های کارکنان آگاه بوده و تمامی موارد را در برنامه‌های کوتاه مدت و بلند مدت لحاظ کنند.