عوامل موثر هیجانی در کاهش PTSD در زلزله به منظور تدوین یک مدل ساختاری در شهر کرمانشاه

با توجه به پیامدهای روان شناختی رویداد آسیب زا (زلزله) و نیز اختلال در کارکردهای گوناگون ناشی از آن، بدیهی است که شناسایی عواملی که سبب افزایش احتمال ابتلا به مشکلات ناشی از تجربه رویداد آسیب زا می شوند، از اهمیت بالینی، تحصیلی و اجتماعی بالایی برخوردار است. پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش عوامل شخصیتی در پیش بینی علایم اختلال استرس پس از سانحه در افراد مواجهه شده با آسیب انجام گرفت.

روش پژوهش: 

روش پژوهش حاضر از نوع طرح های همبستگی و روش مدل یابی معادلات ساختاری بود. جامعه ی آماری در این پژوهش شامل تمامی زلزله زدگان زلزله اخیر کرمانشاه بودند که تعداد آنها حدود 21هزار نفر بود. با توجه به جدول مورگان 377 نفر را به صورت نمونه گیر تصادفی ساده انتخاب شدند. داده ها با استفاده از مقیاس شهروندی اختلال استرس پس از سانحه می سی سی پی (کیان و همکاران، 1988) و مقیاس پردازش هیجانی (باکر و همکاران، 2007) به دست آمد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از شاخص های انحراف معیار، میانگین، کجی و کشیدگی و مدلسازی معادلات ساختاری با نرم افزار Spss و Amos استفاده شد.

نتایج نشان داد که عوامل سرکوبی هیجانی، تجربه هیجانات ناخوشایند، کنترل هیجان، اجتناب هیجانی و نشانه های هیجانات اثر مثبت بر اختلال استرس پس از سانحه داشته اند، رابطه سرکوبی هیجانی با اختلال استرس پس از سانحه به صورت مستقیم برابر (75/5 = t و 26/0=β)، رابطه تجربه هیجانات ناخوشایند با اختلال استرس پس از سانحه به صورت مستقیم برابر (27/3 = t و 15/0=β)، رابطه کنترل هیجان با اختلال استرس پس از سانحه به صورت مستقیم برابر (24/7 = t و 33/0=β)، رابطه اجتناب هیجانی با اختلال استرس پس از سانحه به صورت مستقیم برابر (99/1 = t و 09/0=β)  و رابطه نشانه های هیجانات با اختلال استرس پس از سانحه به صورت مستقیم برابر (67/3 = t و 17/0=β) است.

می توان نتیجه گرفت نتایج آزمون آماری نشان داد شاخص های برازش مدل پژوهش در وضعیت مطلوبی قرار دارد. همچنین مولفه های سازگاری، وظیفه شناسی و گشودگی  اثر منفی بر اختلال استرس پس از سانحه داشته اند و مولفه روان رنجوری  اثر مثبت بر اختلال استرس پس از سانحه داشته است.