ارائه الگوی تجارب زیسته مدیران مدارس در رابطه با رهبری امور دانش آموزان مبتنی بر تجارب زیسته مدیران مدارس متوسطه

  مساله‌ای که مورد توجه متخصصان قرار دارد این است که اگر چه کشو‌رها و مدارس از لحاظ بافت ناهمگون هستند و لازم است رهبری در بافت فرهنگی، اقتصادی، سیاسی و اجتماعی خاص آن مورد بررسی قرار گیرد. پژوهش حاضر با هدف ارایه الگوی تجارب زیسته مدیران مدارس در رابطه با رهبری امور دانش‌آموزان مبتنی بر تجارب زیسته مدیران مدارس متوسطه انجام پذیرفت.

 روش پژوهش: 

این پژوهش به روش پدیدارشناسی با پارادایم تفسیری به کمک مصاحبه‌های نیمه‌ساختار یافته با مدیران مدارس متوسطه که در رهبری امور دانش‌آموزان دارای تجربه زیسته هستند انجام شده است. تا بتوان از نتایح حاصل از این مصاحبه‌ها به تعریف رهبری امور دانش‌آموزان دست یافت و از این طریق به مدل مفهومی این سازه نایل شد. در این پژوهش که به روش کیفی (پدیدارشناسی) و از روش کاربردی اصلاحی روش ون‌کام توسط موستاکس (1994) انجام شد و مفاهیم و مضامین رهبری امور دانش‌آموزان شناسایی شدند.

 یافته ها: 

یافته‌ها حاکی از آن است که که این مفاهیم در قالب دو مفهم کلی رهبری بر دل و قلب ذینفعان داخلی و مدیریت جای می‌گیرند. تجارب زیسته مدیران نیز مفاهیم رهبری بر دل و قلب ذینفعان داخلی، رشد همه جانبه و تیم سازی را در بر می‌گیرند. در نهایت، برای اعمال رهبری دو مولفه عمومی و مهم مطرح شد. این مولفه‌ها به صورت مولفه‌های درون مدرسه (این مفهوم شامل رهبری، دانش‎آموزان، معلمین و کادر اجرایی، جو مدرسه و ارتباط و کنش متقابل با ذینفعان داخلی) و بیرون مدرسه (این مفهوم شامل ارتباط موثر با ذینفعان خارجی) در این پژوهش ظهور یافتند. 

نتیجه گیری: 

نتایج نشان داد در این پژوهش تجارب زیسته مدیران مشارکت‌کننده در پژوهش بر طبق افق‌های پدیدار شده متشکل است از: رهبری  (شامل:صفات رهبری، اهداف رهبری، شیوه رهبری)، دانش‌آموزان (شامل: برنامه‌های پژوهشی، برنامه‌های آموزشی، برنامه‌های تربیتی)، معلمین و کادر اجرایی (شامل: انتخاب معلمین و کادر، تشویق و نگهداری معلمین و کادر) ، جو مدرسه (شامل: جو باز)، ارتباط و کنش متقابل با ذینفعان داخلی (شامل: ارتباط متقابل رهبر با دانش‌آموز، ارتباط متقابل معلم با دانش‌آموز، ارتباط متقابل رهبر با معلمین و کادر، ارتباط متقابل دانش‌آموز با دانش‌آموز، ارتباط متقابل دانش‌آموز با خانواده) و ارتباط و کنش متقابل با ذینفعان خارجی (شامل: ارتباط موثر رهبر با خانواده‌ها، ارتباط موثر رهبر با اقراد فرادستی د منطقه، ارتباط موثر رهبر با سازمان‌ها و افراد حقیقی و حقوقی، ارتباط موثر رهبر با مدارس دیگر، ارتباط موثر رهبر با دانش‌آموزان فارغ‌التحصیل از مدرسه).