مدل ساختاری روابط بین ذهنیت فلسفی و سبک تفکر با جامعه پذیری مدیران ورزشی

هدف از انجام این پژوهش بررسی رابطه بین ذهنیت فلسفی و سبک تفکر با جامعه‌پذیری مدیران ورزشی بود.

روش‌شناسی:

 جامعه آماری را 140 نفر از مسیولین هییت های ورزشی استان اصفهان تشکیل دادند که به علت محدود بودن تعداد، تمامی آنها به عنوان نمونه‌ی آماری در نظر گرفته شدند. روش پژوهش، توصیفی و از نوع همبستگی است. در این پژوهش از پرسشنامه‎های استاندارد ذهنیت فلسفی، سبک تفکر و جامعه‌پذیری استفاده شد. این پرسشنامه‌ها دارای روایی سازه بود و روایی صوری و محتوایی آنها نیز به تایید متخصصین رسید. پایایی آنها به روش ضریب آلفای کرونباخ برای پرسشنامه ذهنیت فلسفی 86/0، سبک تفکر 81/0، و جامعه پذیری 91/0، به دست آمد.

یافته‌ها:

 یافته‌ها نشان داد ضریب استاندارد بین بعد جامعیت ذهنیت فلسفی و جامعه پذیری 40/0، بعد تعمق ذهنیت فلسفی و جامعه‌پذیری 22/0 و بعد انعطاف پذیری ذهنیت فلسفی و جامعه پذیری 61/0 می باشد. همچنین ضریب استاندارد بین بعد قانونی سبک تفکر و جامعه پذیری 39/0، بعد اجرایی سبک تفکر و جامعه پذیری 31/0 و بعد قضایی سبک تفکر و جامعه پذیری 337/0 می‌باشد. مقادیر t برای کلیه ابعاد ذهنیت فلسفی و سبک تفکر مثبت بود و در سطح تشخیص 01/0=P معنی‌دار است.

نتیجه‌گیری: 

با افزایش ذهنیت فلسفی مسیولین ورزشی و بهبود سبک تفکر آنها، جامعه‎ پذیری سازمانی آنها نیز ارتقاء می‎یابد.