تاثیر چهل روز بیداری و مناجات در بین الطلوعین بر آرامش و عزت نفس بانوان جوان اصفهان

هدف این پژوهش، بررسی تاثیر بیداری بین الطلوعین و مناجات، بر میزان اضطراب و عزت نفس بانوان بخش مرکزی اصفهان است. روش پژوهش، میدانی و شبه تجربی بوده، بدین منظور 45 نفر از بانوان جوان بخش مرکزی اصفهان که به روش داوطلبانه انتخاب شده بودند، به سه گروه 15 نفره (دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل) تقسیم شدند. ابزار پژوهش، پرسش نامه عزت نفس پپ و اضطراب کتل بود که در هر سه گروه، به عنوان پیش آزمون اجرا شد. سپس آزمودنی ها، به مدت چهل روز، در بازه بین الطلوعین به وظایف خود عمل کردند. (گروه الف: بیداری و مناجات؛ گروه ب: بیداری و انجام امور روزمره؛ گروه کنترل: خواب). در پایان از همه گروه ها پس آزمون به عمل آمد. تحلیل داده ها در دو سطح توصیفی و استنباطی صورت گرفت. برای آنالیز داده ها از تفاوت واریانس های مکرر و آزمون شفه استفاده شد. یافته ها نشان داد در متغیر عزت نفس، گروه الف نسبت به گروه ب و کنترل، تفاوت معناداری در ابعاد تحصیلی، خانوادگی و اجتماعی داشتند؛ اما گروه ب، نسبت به گروه کنترل، تفاوت معناداری نشان ندادند؛ همچنین مناجات و بیداری در بین الطلوعین تفاوت معناداری را در خرده مقیاس های L و O اضطراب گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل ایجاد کرده است. به طور کلی می توان گفت بانوانی که در بازه بین الطلوعین مشغول مناجات بوده اند، پس از چهل روز به سطح عزت نفس بالاتری رسیده و از میزان اضطراب آنها کاسته شده است.