بررسی گروه‏ های عاملی ترکیبات زیست‏فعال، توانایی رادیکال گیرندگی و فعالیت ضدمیکروبی عصاره آبی شنبلیله (Trigonella foenum) در شرایط برون تنی

امروزه به دلیل اثرات سمی آنتی اکسیدان ها و ترکیبات ضدمیکروبی سنتزی تمایل به استفاده از عصاره ها و اسانس ها افزایش یافته است. از این رو در این پژوهش میزان فنول و فلاونویید کل عصاره آبی گیاه شنبلیله، خواص آنتی اکسیدانی، ضدمیکروبی و برهمکنش عصاره با آنتی بیوتیک های کلرامفنیکل و آمفوتریسین B بررسی شد. همچنین گروه های عاملی عصاره آبی توسط طیف سنجی فروسرخ تبدیل فوریه مورد مطالعه قرار گرفت. میزان فنول کل عصاره برابر با 60/64 میلی گرم گالیک اسید در گرم عصاره و میزان فلاونویید کل برابر با 57/37 میلی گرم کویرستین در گرم عصاره بود. میزان فعالیت آنتی اکسیدانی عصاره در 3 روش مهار رادیکال آزاد 1 و 1- دیفنیل- 2-پیکریل- هیدرازیل، روش مهار رادیکال آزاد 2 و 2-آزینوبیس (3- اتیل بنزوتیازولین 6- سلفونیک اسید) و روش رنگ بری بتاکاروتن- لینولییک اسید به ترتیب برابر با 55/60، 53/55 و 40/50 درصد بود. همچنین مشخص گردید که عصاره آبی گیاه شنبلیله دارای خاصیت ضدمیکروبی خوبی بوده و برهمکنش عصاره با آنتی بیوتیک های کلرامفنیکل و آمفوتریسین B اثر سینرژیستی را در برابر میکروارگانیسم های Escherichia coli، Enterobacter aerogenes، Staphylococcus aureus، Bacillus cereus و Candida albicans نشان داد. ازاین رو، عصاره آبی گیاه شنبلیله می تواند یک جایگزین مناسبی برای ترکیبات ضدمیکروبی و آنتی اکسیدانی سنتزی به شمار رود.