شیوع نقطه ای مصرف آنتی بیوتیک در بیمارستان های سنندج،2017-2015، دلالت های فوری برای یک برنامه سرپرستی آنتی بیوتیک

مقاومت آنتی بیوتیکی یک تهدید جهانی و افزایش یابنده برای سلامت بشر تلقی می شود. استفاده بیش از حد از آنتی بیوتیک یکی از دلایل اصلی مقاومت آنتی بیوتیکی بشمار می رود. در این مطالعه به بررسی میزان تجویز آنتی بیوتیک و ارزیابی جنبه های تجویز آن در بیمارستان های سنندج پرداخته ایم.

این مطالعه بخشی از پروژه جهانی بررسی مصرف و مقاومت آنتی بیوتیکی Global Point Prevalence (Study) با مدیریت دانشگاه انتورپ بلژیک در سال های 1395 و 1397 است که هدف از آن کمک به بهبود تجویز منطقی آنتی بیوتیک در بیماران بستری است. روش مطالعه بر اساس پروتکل تدوین شده توسط پروژه جهانی بررسی شیوع نقطه ای است. کل بیماران بستری در بخش های نوزادان، کودکان و بالغین بیمارستان های بعثت و توحید و کوثر و تامین اجتماعی سنندج در روزهای انتخابی مطالعه برای هر بخش وارد مطالعه شدند.

یافته ها: 

شاخص های کیفی تجویز آنتی بیوتیک در بخش های کودکان و بالغین شامل فراوانی نسبی تجویز آنتی بیوتیک به ترتیب با 57/84% و 42/57%، فراوانی نسبی تجویز درمان ترکیبی با 73/41% و50% استفاده از درمان تجربی در مقابل درمان هدفمند (متکی به شواهد میکروبیولوژی) با 4% و 2%، استناد به گایدلاین های بیمارستانی در تجویز آنتی بیوتیک با 3% و صفر، وجود اندیکاسیون ثبت شده برای تجویز درمان آنتی بیوتیکی با 79% و 49% و همچنین ذکر طول مدت یا زمان توقف درمان آنتی بیوتیکی در پرونده بیمار که 1% و 2% محاسبه گردید. شاخص های کیفی با کشورهای اروپایی و آسیایی دیگر مقایسه گردید.  

نتیجه گیری:

 شاخص های کیفی تجویز آنتی بیوتیک در بیمارستان های سنندج در مقایسه با بیمارستان های کشورهای اروپایی و سایر کشورهای آسیایی از وضعیت مطلوبی برخوردار نیستند و حاکی از نیاز فوری به طراحی و مداخله برنامه سرپرستی آنتی بیوتیکی می باشند.