تاثیر ورزش های ثبات دهنده در بیماران مبتلا به فتق دیسک کمری

یکی از وظایف مهم دیسک بین مهره ای ایجاد ثبات بین مهره های مجاور است که در هنگام وجود ضایعات دیسک کمری این ثبات دچار اختلال می شود. امروزه نشان داده شده است که کاربرد ورزش های ثبات دهنده در بیماران مبتلا به کمردرد مزمن موجب بهبود فعالیت های روزمره ایشان می گردد. اما تاکنون اثر کاربرد چنین ورزش هایی در بیماران مبتلا به فتق دیسک کمری بررسی نشده است. بنابراین با توجه به بی ثباتی مهره های کمری در بیماران مبتلا به فتق دیسک کمری، این مطالعه برای تعیین اثرات این نوع ورزش در این بیماران طراحی شد.
60 بیمار (22-55 ساله) مبتلا به فتق دیسک L4-L5 یا L5-S1 (بدون اختلال حسی یا حرکتی)، به طور تصادفی در دو گروه 30 نفره تجربی و کنترل قرار گرفتند. در ابتدا، درد توسط مقیاس اندازه گیری دیداری (VAS) میزان خم شدن تنه در وضعیت نشسته (پاهای کشیده) و رساندن انگشتان دست به انگشتان پا، زاویه صاف بالا آوردن ساق (SLR) و زمان انجام برخی فعالیت های روزمره شامل بالا رفتن از 5 پله، 10 متر راهپیمایی سریع بدون درد، به شکم خوابیدن از وضعیت ایستاده و ایستادن از وضعیت به شکم خوابیده اندازه گیری شد. پروتکل ورزشی شامل 4 مرحله ساده به پیشرفته بود که هر هفته به گروه ورزشی آموزش داده می شد. هر حرکت باید دو بار در روز و هر دفعه 10 بار تکرار می شد. مقادیر هر هفته و بعد از 4 هفته از اتمام پروتکل اندازه گیری شد.
نتایج نشانگر کاهش معنی دار درد (p<0.0001)، افزایش دامنه خم شدن تنه (p<0.0001)، افزایش زاویه (p<0.005) SLR و انجام سریع تر فعالیت های روزمره (p<0.05) در گروه آزمایش بود، در حالی که مقایسه میانگین تغییرات در گروه کنترل تفاوت معنی داری نشان نداد. این نتایج بعد از دوره پی گیری نیز پایدار بودند.
انجام پروتکل ورزش های ثبات دهنده موجب بهبود عملکرد فعالیت های روزمره بیماران فتق دیسک کمری گردید. نتایج مطالعه بیانگر تاثیر این نوع ورزش در افزایش ثبات ستون فقرات کمری در بیماران فتق دیسک است.