مطالعه سرانجام بیماران بستری در بخش اورژانس بیمارستان های رسول اکرم (ص) و فیروزگر با شکایت غیراختصاصی ضعف و بی حالی

داشتن ضعف و بی حالی و احساس نیاز به خدمات اورژانس بیمارستانی یکی از مهم ترین علل مراجعه بیماران به اورژانس بیمارستان ها می باشد. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط بین میزان ابتلا و مرگ ومیر بیماری ها با ضعف و بی حالی مراجعه کنندگان انجام شد.

مواد و روش ها:

 مطالعه حاضر به صورت مشاهده ای و آینده نگر در بخش اورژانس بیمارستان های رسول اکرم و فیروزگر انجام گرفت. بیماران توسط تیم ارزیابی کننده در واحد تریاژ اورژانس توسط ابزار معتبر بین المللی تریاژ "شاخص شدت اورژانس (ESI) " به 5 گروه تقسیم شدند. بیماران به مدت 2 ماه پس از زمان ترخیص پیگیری شدند و وضعیت بیمار از لحاظ بیماری، سلامت یا مرگ مورد بررسی قرار گرفت.

در بین سطوح 1 و 2 (بیمار با شرایط سطح حدت بالا) و 3 (نیاز بیمار به دو یا بیشتر از تسهیلات اورژانس در صورت عدم اختلال در علایم حیاتی)، سطح 3 بیشترین فراوانی مراجعه را داشت (9/61 درصد). 7/90 درصد بیماری زمینه ای داشتند و 1/66 درصد از بیماران در زمان مراجعه دارو مصرف می کردند. در همان مراجعه اول 11 درصد از بیماران فوت کرده اند. در پیگیری اولیه 7/23 درصد افراد همچنان بیمار بودند، 7/40 درصد بهبودی پیدا کرده بودند و 8/17 درصد آنان فوت کرده بودند.

نتیجه گیری: 

نتایج نشان داد در پیگیری نهایی 3/9 درصد افراد همچنان بیمار بودند؛ میزان بیماران بهبود یافته در پیگیری نهایی 1/44 درصد بود و درصد فراوانی فوتی ها در پیگیری نهایی 6/24 درصد بود. درصد مرگ ومیر بالا نشان از این دارد که نگرانی بیماران نه به خاطر داشتن ضعف و بی حالی، به خاطر بیماری زمینه ای خطرناک بوده است که آن ها را مجاب به مراجعه به بیمارستان کرده است.