اثر کافئین بر روی یادگیری و حافظه موش صحرایی

کافیین یکی از مواد میتل گزانتینی است که از طریق مهار تجزیه آدنوزین مونوفسفات حلقوی منجر به افزایش کلسیم داخل سلولی در سلول های مختلف می شود. ممکن است از این طریق نقشی در روند تقویت یادگیری و حافظه داشته باشد، بنابراین در مطالعه حاضر این اثر کافئین مورد بررسی قرار گرفته است.
برای انجام آزمایش تعداد 30 سر موش صحرایی با وزن 300-250 گرم به 5 گروه تقسیم شدند، که 4 گروه به عنوان مورد و یک گروه به عنوان شاهد در نظر گرفته شد. سپس به گروه های مورد دوزهای مختلف کافئین (10، 20، 40 و 80 میلی گرم در کیلوگرم) در حجم 3 ml/kg و به گروه شاهد 3 ml/kg سرم فیزیولوژی به صورت داخل صفاقی تزریق شد. 30 دقیقه پس از تزریق با استفاده از روش اجتنابی فعال یک طرفه میزان یادگیری آن ها مورد بررسی قرار گرفت. بعد از گذشت یک هفته حافظه کوتاه مدت و با گذشت 21 روز حافظه دراز مدت بررسی شد.
نتایج بدست آمده از این پژوهش نشان داد که کافئین یک اثر وابسته به دوز بر روی یادگیری و حافظه دارد، به طوری که میانگین درصد یادگیری و حافظه کوتاه مدت در دوزهای 10، 20 و 40 میلی گرم در کیلوگرم نسبت به گروه شاهد افزایش داشته ولی در دوز 80 mg/kg کاهش داشته است افزایش یادگیری تنها در دوز 10 mg/kg تفاوت معنیدار داشت(p<0.05). در مورد حافظه کوتاه مدت دوزهای 10، 20 و 40 میلی گرم در کیلوگرم نسبت به گروه شاهد تفاوت معنی داری داشت (p<0.001) و در مورد حافظه دراز مدت نسبت درصد فراخوانیحافظه در دوزهای 10، 20 و 40 میلی گرم در کیلوگرم نسبت به گروه شاهد افزایش یافته (p<0.001) اما در دوز 80 mg/kg کاهش نشان داد (p<0.001).
نتایح حاصل از این پژوهش موید این است که کافیین در دوزهای پایین موجب تقویت یادگیری و حافظه شده اما در دوزهای بالاتر این روند را تضعیف می کند.