بررسی مولفه های پلیدشهری در داستان های مدرن مندنی پور

چکیدهادبیات «پلیدشهری« یا «دیستوپیایی» در مقابل ادبیات آرمانشهری قرار می گیرد. آینده ای که در این ژانر برای جامعه بشری تصور می شود، آینده ای شوم، بیمارگونه و سرشار از پلیدی است. دغدغه اصلی داستان نویسان ادبیات پلیدشهری، توجه به نقد اجتماعی و سیاسی و بازتاب معضلات اجتماعی پیدا و پنهان عصر مدرن است. داستان مدرن واجد ظرفیت متناسبی برای ژانر ادبیات پلیدشهری است؛ چراکه به معضلاتی که به شکل های پیچیده و جدید در جامعه امروز ظهور کرده اند و گریبان گیر انسان های همعصر ما شده اند، می پردازد. این پژوهش برآن است به روش توصیفی- تحلیلی به کشف و بررسی مولفه های پلیدشهری در داستان های کوتاه از چهار مجموعه داستان، «سایه های غار» «ماه نیمروز» «مومیا و عسل» و »هشتمین روز زمین» اثر شهریار مندنی پور بپردازد. نگارندگان در پی پاسخ به این پرسش ها هستند که ژانر ادبیات پلیدشهری چیست و چه ویژگی هایی دارد؟ داستان های مدرن مندنی پور کدام مولفه-های ژانر ادبیات پلید شهری را مطرح می کنند؟ با توجه به به بررسی آثار مدرن مندنی پور روشن شد که مواردی نظیر خودکشی، هویت باختگی، خیانت، تنهایی انسان مدرن، خشونت و سردی رفتار، منفعل بودن و تسلیم طلبی، افزایش روحیه توحش در میان انسان ها، مواجهه ذهنی با خود، ازهم پاشیدگی روابط انسانی، قطع ارتباط عاشقانه یا بیگانگی عاطفی در روابط زوج ها از مهم ترین مولفه های پلیدشهری در داستان های مدرن مندنی پور به شمار می روند.