اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر راهبردهای مقابله با درد و خودکارآمدی درد بیماران مبتلا به درد نوروپاتیک مزمن

بیماری های نوروپاتیک، وضعیت های تحلیل برنده عصبی و یک گروه وسیع و سخت از بیماری های اعصاب محیطی در انسان می باشد. هدف مطالعه حاضر بررسی اثر بخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر راهبرد های مقابله با درد و خودکارآمدی درد بیماران مبتلا به درد نوروپاتیک مزمن بود.

مواد و روش ها:

 این پژوهش، یک مطالعه نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش، شامل کلیه ی بیماران مبتلا به درد نوروپاتیک مزمن مراجعه کننده به بیمارستان روحانی و مطب شخصی متخصص مغز و اعصاب، واقع در شهر بابل، در سال 1400 بود که به روش نمونه گیری هدفمند، 30 شرکت کننده انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفری آزمایش و کنترل  قرار گرفتند. هر دو گروه پرسشنامه های راهبرد های مقابله با درد (روزنشتایل و کیف، 1985) و خودکارآمدی درد (نیکولاس، 1989) را در پیش آزمون تکمیل نمودند. درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در 8 جلسه 120 دقیقه ای، هفته ای یک بار برای گروه آزمایش اجرا شد در حالی که گروه کنترل هیچ گونه درمانی را دریافت نکرد. پس از اتمام دوره درمانی برای هر دو گروه پس آزمون و 2 ماه پس از اجرای پس آزمون، آزمون پیگیری اجرا شد. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر ، با نرم افزار SPSS-18 تجزیه و تحلیل شد.

یافته ها:

 نتایج نشان داد که در پس آزمون تفاوت آماری معنی داری بین دو گروه آزمایش و کنترل در نمره ی خرده مقیاس های مقابله با درد در توجه برگردانی، تفسیر مجدد از درد، فاجعه آفرینی، نادیده انگاشتن درد، امیدواری- دعا، گفتگو با خود،  افزایش فعالیت و نیز خودکارآمدی (0/01 > P) وجود دارد. نتایج درمان در مرحله پیگیری حفظ شد.

نتیجه گیری: 

نتایج پژوهش حاضر حاکی از آن بود که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد می تواند در بهبود راهبردهای مقابله با درد و افزایش خودکارآمدی درد افراد مبتلا به درد نوروپاتیک مزمن موثر باشد.