بررسی تغییرات مرفولوژیکی سلول های کشت داده شده ی کبدی در معرض آلاینده ی بنزوآلفاپایرن در ماهی هامور معمولی (Epinephelus coioides)

کبد یکی از مهم ترین اندام های بدن جانوران محسوب می شود که به عنوان اندام سم زدا و پالایشگر سموم بدن شناخته می شود و در اغلب مطالعات توکسیکولوژیک به عنوان اندام هدف مورد استفاده قرار می گیرد. برای انجام این مطالعه، از 8 عدد ماهی هامور معمولی نابالغ (نر و ماده به تعداد مساوی) استفاده شد. سپس ماهی بیهوش و سر آن ها از بدن جدا شد. بدن ماهی توسط الکل اتانول 70% ضدعفونی و پس از جدا کردن بافت کبد، به قطعات ریز تقسیم و توسط آنزیم کلاژناز تیپ 4 هضم شدند. سلول های کبدی به مدت 2 هفته در دمای c °30 و میزان 20% (FBS: Fetal bovine serum) به همراه ITS (Insulin- transferin- selenium)  کشت داده شدند، سپس دوزهای آلودگی (µM 100، µM 100*2 ،µM100*3) به نمونه ها اضافه و در زمان های صفر، 6، 12 و 24 ساعت مطالعه شدند. مرفولوژی سلول ها توسط میکروسکوپ معکوس و درصد بقا توسط سنجش MTT (Methyl thiazolyl tetrazolium: متیل تیازول تترازولیوم) ارزیابی گردید. آنالیز مرفولوژی نشان داد که دوز 100µm موجب القا 50 درصد مرگ سلولی می شود و به کارگیری غلظت های پایین آلاینده بنزوآلفاپایرن طی تیمار 24 ساعت اثر مهار تکثیر وابسته به دوز و زمان داشته و در دوزهای بالاتر باعث لیز شدن سلول ها و نکروزیس می شود.