ارتباط بین دانش نحوی با تسلط گفتاری و نوشتاری در فراگیران ایرانی زبان انگلیسی در سطح متوسط

دنیای امروز نیاز به گویندگان و نویسندگانی دارد که در ارتباطات خود، با شیوه‌ای درست و قابل قبول صحبت کنند و بنویسند. بنابراین گفتار و نوشتار دو مهارت کلیدی و مهم در تدریس و یادگیری زبان انگلیسی می‌باشد. پژوهش پیش رو، وجود رابطه یا عدم رابطه بین دانش نحوی دانش آموزان سطح متوسط ایرانی که زبان انگلیسی، زبان خارجی ‌آن‌ها است را با مهارت گفتاری و نوشتاری آن‌ها مورد بررسی قرار داده است. با وجود این که دانش نحوی یک دانش مهم در یادگیری زبان است، اما روشن نیست که آیا در مهارت‌های تولیدی هم نقش دارد یا خیر؛ و اینکه اگر نقش دارد، در کدام مهارت از اهمیت بیشتری برخوردار است. برای انجام این پژوهش، پژوهشگر از دو موسسه زبان در شهر کاشمر واقع در استان خراسان رضوی استفاده کرد. در این پژوهش، چهار آزمون شامل یک آزمون تعیین سطح، یک آزمون نحو، یک آزمون نوشتار و یک آزمون مورد استفاده قرار گرفت. داده‌های گردآوری شده توسط پژوهشگر شامل چهار دسته نمره، و هدف اصلی، محاسبه همبستگی بین نحو، گفتار و نوشتار و بررسی این مطلب که تاثیر نحو (در صورت وجود رابطه معنادار) بر کدام مهارت تولیدی بیشتراست، بوده است. طراحی این پژوهش به صورت توصیفی و همبسته بود، زیرا داده‌ها کمی بودند و بر اساس نمرات شرکت کنندگان، پژوهشگر رابطه بین نمرات نحو و گفتار و نوشتار را بررسی کرد. همبستگی و اطلاعات دیگر که از نمرات شرکت کنندگان بدست آمده بود، ثابت کرد که رابطه معنادار بین نحو و گفتار، و نحو با نوشتار وجود ندارد.