مقایسه تاثیر تمرینات پیلاتس و ثبات مرکزی بر دیاستازیس رکتی، درد، ناتوانی عملکردی و کیفیت زندگی مادران نخست زای مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی

هدف از تحقیق حاضر مقایسه تاثیر تمرینات پیلاتس و ثبات مرکزی بر دیاستازیس رکتی،درد، ناتوانی عملکردی و کیفیت زندگی مادران نخستزای مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصیمیباشد.

تعداد 20 نفر از مادران نخستزا بین سنین 20 تا 30 سال بر اساس معیارهای ورود وخروج از تحقیق وارد تحقیق شدند. در مرحله پیش آزمون، دیاستازیس رکتی، درد، ناتوانی عملکردیو کیفیت زندگی آزمودنیها به ترتیب به وسیله دستگاه سونوگرافی، مقیاس بصری VAS، پرسشنامه اوسوستری و پرسشنامه SF36 مورد ارزیابی قرار گرفت. پس از آن آزمودنی های گروه های تمرینی،تمرینات مربوط به خود را به مدت 8 هفته به انجام رسانیدند. پس از پایان 8 هفته تمرینات، کلیه متغیرهای تحقیق، یک بار دیگر و در مرحله پسآزمون مورد بررسی قرار گرفت. از روش تحلیلواریانس دوراهه به منظور تجزیه و تحلیل آماری یافته های پژوهش در سطح معنیداری 05/0p استفاده شد.

نتایج آزمون تحلیل واریانس دوراهه نشان داد که در هر دو گروه تمرینی، متغیرهایدیاستازیس رکتی، درد، ناتوانی عملکردی و کیفیت زندگی آزمودنیها در پسآزمون نسبت به پیش آزمون بهبود معنی داری پیدا کرده است (05/0≥p). همچنین نتایج آزمون تحلیل واریانس دوراهه نشان داد کهدر مرحله پسآزمون، بین میانگین متغیرهای مورد بررسی در بین دو گروه تمرینی تفاوت معنیداری وجود ندارد (05/0≤p).

بحث: 

تمرینات پیلاتس و ثبات مرکزی به دلیل تحریک انقباضات زیر بیشینه و مداوم و تصحیح الگوهای حرکتی، از طریق فراخوانی و افزایش قدرت و هماهنگی عضلات راست شکمی و ثباتدهندهمرکزی بدن، نقش قابل توجهی در بهبود دیاستازیس رکتی، درد، عملکرد و کیفیت زندگی مادران نخستزای مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی دارند.