نقش واسطه ای استرس ادراک شده در رابطه بین سبک های زندگی ارتقادهنده سلامت با اضطراب بیماری در کادر درمان بیمارستان الغدیر

کادر درمان همواره در خط مقدم مبارزه علیه بیماری ها و ارتباط با بیمار قرار دارند و درماندگی های روان شناختی شامل افسردگی و اضطراب در بسیاری از کارکنان شاغل در خط مقدم مبارزه با بیماری ها گزارش شده است. پژوهش حاضر با هدف تعیین ارتباط بین سبک های زندگی ارتقادهنده سلامت با اضطراب بیماری با نقش واسطه ای استرس ادراک شده در کادر درمان بیمارستان الغدیر انجام شد.

مواد و روش ها: 

تحقیق حاضر یک تحقیق کاربردی و از نظر ماهیت، توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری، کادر درمان بیمارستان الغدیر تبریز که در سال 1401 شاغل بودند، درنظر گرفته شد (315 نفر). نمونه آماری پژوهش با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده 236 نفر تعیین شد. در این پژوهش، سه پرسش نامه استاندارد شامل مقیاس اضطراب بیماری تیلور و کاکس (1998)، پرسش نامه استرس ادراک شده کوهن و همکاران (1983) و پرسش نامه سبک زندگی ارتقادهنده سلامت واکر و همکاران (1997) برای گردآوری داده ها استفاده شدند. داده ها با استفاده از تحلیل مسیر با کمترین مربعات جزیی با نرم افزار PLS-3 تحلیل شدند.

یافته ها:

 یافته های توصیفی نشان داد که 188 نفر از شرکت کنندگان (79/7 درصد)، زن و 48 نفر از شرکت کنندگان (20/3 درصد)، مرد بودند. آزمون مدل پژوهش نشان داد که مدل ساختاری رابطه سبک های ارتقادهنده سلامت با اضطراب بیماری با واسطه گری استرس ادراک شده، از برازش مطلوبی برخوردار بود. تحلیل مدل نشان داد که در مسیر مستقیم، سبک های زندگی ارتقادهنده سلامت رابطه منفی و معنی دار با اضطراب بیماری داشت (0/144-=β؛ 2/418=t) و در مسیر غیرمستقیم، رابطه سبک های ارتقادهنده سلامت با اضطراب بیماری از طریق متغیر واسطه گر استرس ادراک شده، منفی و معنادار بود (3/541=Z). استرس ادراک شده، رابطه بین سبک ارتقادهنده سلامت و اضطراب بیماری را 47 درصد تبیین کرد (0/47=VAF).

نتیجه گیری:

 یافته های این پژوهش نشان داد که استرس ادراک شده می تواند رابطه بین سبک های ارتقادهنده سلامت و اضطراب بیماری را در نمونه انتخابی افراد مراجعه کننده به بیمارستان الغدیر تبریز به صورت منفی و معنادار واسطه کند.