کیفیت زندگی زناشویی و ویژگی های دموگرافیک مرتبط با آن در سالمندان شهر اصفهان

با توجه به تاکید سازمان بهداشت جهانی به اهمیت کیفیت زندگی زناشویی در تمام طول زندگی فرد، هدف از مطالعه ی حاضر، بررسی کیفیت زندگی زناشویی و ویژگی های دموگرافیک پیش بینی کننده ی آن در سالمندان بود.

پژوهش حاضر از نوع مقطعی است که با مشارکت 200 نفر از سالمندان بالای 60 سال مراجعه کننده به مراکز خدمات جامع سلامت شهر اصفهان انجام شد. اطلاعات این مطالعه توسط پرسش نامه ی کیفیت زندگی زناشویی (2000 Fletcher) جمع آوری و ارتباط کیفیت زندگی زناشویی و ابعاد آن با عوامل دموگرافیک به روش رگرسیون لجستیک بررسی گردید.

در 46 درصد سالمندان، کیفیت زندگی زناشویی مطلوب بود. بالاترین مطلوبیت در بعد تعهد (63 درصد) و کم ترین مطلوبیت در بعد شور هیجان جنسی (31 درصد) بود. نسبت شانس تعدیل شده ی کیفیت زندگی زناشویی مطلوب در افراد با درآمد بالاتر نسبت به افراد با درآمد پایین تر برابر با 2/14 بود که این ارتباط در ابعاد رضایت، تعهد، صمیمیت و هیجان جنسی وجود داشت. نسبت شانس تعدیل شده ی شور و هیجان جنسی مطلوب در افراد زیر 70 سال نسبت به افراد بالای 70 سال برابر 3/90 بود. جنس، تحصیلات و شغل، پیش بینی کننده ی کیفیت زندگی زناشویی نبودند.

کیفیت زندگی زناشویی در بیش از نیمی از سالمندان شهر اصفهان نامطلوب بود و با افزایش سن و درآمد کمتر، نامطلوب تر می شود.