اثر درمان با محیط های کشت شرطی شده با سلول های بنیادی مزانشیمی انسان بر مدل فیبرومیالژیا گرمایی القا شده توسط رزرپین در موش صحرایی

فیبرومیالژیا (FM) یک سندرم درد مزمن متاثر از عملکرد هیپوکامپ است. محیط شرطی شده با سلول های بنیادی مزانشیمی (MSC-CMs) پتانسیل های آنتی اکسیدانی و محافظت کننده عصبی در درمان بیماری ها مختلف از خود نشان داده است. هدف ما بررسی اثربخشیMSC-CMs  بر درمان FM حرارتی ناشی از رزرپین و ارزیابی تغییرات غلظت فاکتور نکروز تومور آلفا (TNF-α) در هیپوکامپ موش های صحرایی در این شرایط بود.

روش تحقیق: 

این یک مطالعه تجربی است که بر روی 42 موش صحرایی  نر نژاد ویستار با وزن 180 تا 220 گرم انجام شد. حیوانات در گروه های FM رزرپین (1 میلی گرم/کیلوگرم) و در دیگر گروه ها نرمال سالین، را بصورت زیر جلدی یک بار در روز به مدت 3 روز متوالی دریافت کردند. سپس، موش ها  MSC-CM (0/3 و 0/5 میلی گرم/ میلی لیتر محتوای پروتیین، داخل صفاقی) را هفته ای یک بار به مدت سه هفته دریافت کردند. آستانه درد حرارتی موش ها توسط آزمون های پس کشیدن دم و صفحه داغ در ابتدا و انتهای آزمایشات ارزیابی شد. غلظت TNF-α در هیپوکامپ توسط کیت الایزا در پایان دوره آزمایشی تعیین شد.

یافته ها: 

آستانه درد حرارتی موش های صحرایی  در گروه FM نسبت به گروه کنترل به طور معنی دار (0/01>P) در هر دو آزمون کاهش یافت. یک افزایش معنی دار (0/01>P) در سطح TNF-α هیپوکامپ موش ها در گروه FM در مقایسه با گروه کنترل مشاهده شد. علیرغم تاثیر محیط کشت تازه و شرطی بر موش ها کنترل، درمان با MSC-CMs سبب کاهش معنی دار درد القا شده توسط رزرپین و غلظت TNF-α هیپوکامپی شد.

نتیجه گیری: 

درمان با MSC-CMs توانست درد حرارتی در مدل فیبرومیالژیا موش های صحرایی القا شده توسط رزرپین را از طریق کاهش غلظت TNF-α  در هیپوکامپ کنترل کند.