فرایند ارتباطات بین نسلی در آسایشگاه های سالمندی: یک مطالعه گراندد تئوری

 در بستر آسایشگاه، ارتباطات بین نسلی اجتماعی اهمیت ویژه ای دارد، زیرا افراد با سنین متفاوت و از نسل های مختلف با یکدیگر تعامل دارند. کارکنان مراقبتی و از جمله پرستاران می توانند ارتباطات بین نسلی را در قالب مراقبت های ارایه شده به سالمندان به میزان زیادی پوشش دهند. با وجود اهمیت ارتباطات بین نسلی در سالمندان، چالش های این مفهوم در آسایشگاه ها به خوبی روشن نشده است. این مطالعه، با هدف شناسایی فرایند ارتباطات بین نسلی در آسایشگاه های سالمندی انجام شد.

 این مطالعه کیفی در 3 آسایشگاه سالمندی در شهر تهران با استفاده از رویکرد گراندد تیوری انجام شد. شرکت کنندگان شامل 13سالمند مقیم و 8 نفر از کارکنان شاغل در آسایشگاه (5 پرستار، 1 سوپروایزر، 1 روان شناس و 1 نفر مدیر آسایشگاه) به صورت نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. داده ها با استفاده از مصاحبه های نیمه ساختار یافته تا اشباع کامل جمع آوری و با روش مقایسه ای مداوم تجزیه و تحلیل شدند.

 تجزیه و تحلیل داده ها با روش پیشنهادی اشتراوس و کوربین، موجب ظهور 5 طبقه اصلی شد. «تنش های بین نسلی» به عنوان متغیر اصلی ظاهر شد. عامل اصلی برای توسعه متغیر اصلی «تنش های مبتنی بر عوامل روان شناختی» بود. عوامل دیگر شامل «بستر معیوب ارتباطات بین نسلی» به عنوان عوامل زمینه ای و تسهیل کننده ها و بازدارنده ها به عنوان عوامل آزمایش کننده در ارتباطات بین نسلی در محیط آسایشگاه و «تلاش برای حفظ موجودیت» به عنوان راهبردها و «زندگی در غباری از ناامنی» پیامدهای این مطالعه را تشکیل دادند.

 تفاوت های نسلی بین ساکنین مقیم آسایشگاه و کارکنان باعث دشواری در برقراری ارتباط موثر بین آنان و عدم ارایه مراقبت با کیفیت می شود. یافته های این مطالعه می تواند به مدیران آسایشگاه ها در به کارگیری راهبردهایی برای رفع موانع برقراری ارتباطات بین نسلی و چگونگی بهبود این ارتباطات و انسجام بیشتر بین نسل ها کمک کند تا به امکان مراقبت بهتر و متعاقبا بهبود کیفیت زندگی آنان منجر شود.