بررسی اثربخشی آموزش روانی-شناختی مبتنی بر ادراک زمان بر اهما ل کاری دانشجویان دارای اختلال نارسایی توجه/بیش فعالی

اختلال نارسایی توجه/بیش‌فعالی از اختلالات رایج‌تر عصب‌روان‌شناختی دوره کودکی است که در بزرگسالان می‌تواند اهمیت متفاوتی داشته باشد. هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی اثربخشی بسته آموزشی روانی-شناختی مبتنی‌بر ادراک زمان بر اهمال‌کاری دانشجویان دارای اختلال نارسایی توجه/بیش‌فعالی بود.

روش‌بررسی: 

روش پژوهش حاضر، نیمه‌آزمایشی باطرح از نوع پیش‌آزمون و پس‌آزمون همراه با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش را تمامی دانشجویان دارای اختلال نارسایی توجه/بیش‌فعالی مراجعه‌کننده به مرکز مشاوره دانشگاه علم و هنر یزد تشکیل دادند که از بین آنان سی نفر داوطلب واجد شرایط به‌شیوه نمونه‌گیری دردسترس وارد مطالعه شدند. سپس به‌صورت تصادفی در گروه آزمایش و گروه گواه (هر گروه پانزده نفر) قرار گرفتند. مقیاس درجه‌بندی نقص توجه/بیش‌فعالی بزرگسالان بارکلی (بارکلی، 2011) برای تشخیص افراد دارای این اختلال به‌کار رفت. به‌منظور سنجش اهمال‌کاری از پرسش‌نامه اهمال‌کاری (سواری، 1390) در پیش‌آزمون و پس‌آزمون برای هر دو گروه استفاده شد. گروه آزمایش به‌مدت شانزده جلسه مداخله را دریافت کرد و برای گروه گواه هیچ مداخله‌ای ارایه نشد. تحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس در سطح معناداری 0٫05 با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 21 صورت گرفت.

یافته‌ها: 

نتایج نشان داد، پس از حذف اثر پیش‌آزمون، تفاوت بین میانگین نمرات گروه آزمایش و گروه گواه در پس‌آزمون در متغیر اهمال‌کاری (0٫001>p) و مولفه‌های آن یعنی اهمال‌کاری عمدی (0٫002=p)، اهمال‌کاری ناشی‌از خستگی جسمی‌روانی (0٫031=p) و اهمال‌کاری ناشی‌از بی‌برنامگی (0٫043=p) معنادار بود.

نتیجه‌گیری: 

براساس یافته‌های پژوهش، باتوجه به اثربخشی بسته آموزشی روانی-شناختی بر کاهش اهمال‌کاری دانشجویان دارای اختلال نارسایی توجه/بیش‌فعالی، استفاده از بسته مذکور به متخصصان در این زمینه توصیه می‌شود.