بررسی تاثیر چهارهفته فعالیت بدنی در محیط غنی شده بر عوامل التهابی و ضد التهابی در شاخ خلفی نخاع موش های مبتلا به انسفالومیلیت خودایمن تجربی

هدف :

افزایش بیش از حد در سطوح پروتیین های فاکتور نکروز دهنده تومور آلفا (TNF-α)  و اینترلوکین یک بتا (IL-1β) و کاهش در سطوح فاکتور رشد تغییردهنده بتا یک (TGF-β1)با ایجاد یک محیط التهابی و در نتیجه افزایش تحریک پذیری درد در مدل های مختلف درد عصبی همراه است. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر چهار هفته زندگی در محیط  غنی شده بر سطوح پروتیین های  TNF-α  و IL-1β و TGF-β1 در شاخ خلفی نخاع در دوره مزمن بیماری  EAE  می باشد.

روش شناسی:

 مطالعه حاضر از نوع توسعه ای می باشد به این منظور 30 سر موش C57BL6 ماده به سه گروه کنترل،EAE  و زندگی در محیط غنی شده تقسیم شدند. پس از القای EAE با MOG35-55 گروه زندگی در محیط غنی شده به مدت 4 هفته در این محیط زندگی کردند. در روز 30 پس از القا (دوره مزمن بیماری)، حساسیت به درد با تست غوطه وری دم در آب  ارزیابی و سپس تشریح و بافت برداری شدند. سطوح پروتیین TNF-α  ، IL-1β و TGF-β1 با روش ایمونوهیستوشیمی اندازه گیری شد.برای تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس یک راهه در سطح معناداری 05/0 استفاده شد.

یافته های پژوهش حاضر نشان داد که زندگی در محیط غنی شده در مقایسه با گروه EAE سطوح پروتیینTNF-α  ) 001/0=p) و IL-1β (001/0=p)را در شاخ خلفی نخاع کاهش و سطح پروتیین TGF-β1 (001/0=p) را افزایش داد. همچنین فعالیت بدنی در محیط غنی شده زمان تاخیر در بیرون کشیدن دم از آب گرم را در دوره مزمن بیماری (001/0= P) افزایش داد.

سبک زندگی فعال میتواند از طریق کاهش سطوح فاکتورهای التهابی TNF-α  و IL-1β و افزایش سطوح فاکتور ضد التهابی   TGF-β1در شاخ خلفی نخاع حساسیت به درد را در  مدل حیوانی بیماری MS  (EAE) کاهش دهد.