اثرات تمرین هوازی، مقاومتی و ترکیبی بر سطوح آدیپونکتین و CTRP9 در بیماران مبتلا به دیابت میلیتوس نوع دو

پروتیین 9 مربوط به فاکتور نکروز تومور C1q(CTRP9)، یک آدیپوکین کشف شده جدید و مولکول مهم مربوط به تنظیم متابولیسم گلوکز و لیپید در بیماران دیابتی است. هدف مطالعه حاضر تعیین اثرات تمرین هوازی، مقاومتی و ترکیبی بر سطوح سرمی آدیپونکتین و CTRP9 در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو بود.

روش شناسی: 

60 مرد بیماران مبتلا به دیابت نوع دو (سن: 26/4±45/51 سال؛ شاخص توده بدن: 01/1±52/31 کیلوگرم بر مجذور قد به متر) به صورت تصادفی در سه گروه تمرین ترکیبی (15 نفر)، گروه هوازی (15 نفر)، مقاومتی (15 نفر) و گروه کنترل (15 نفر) قرار گرفتند. برنامه های تمرینی شامل تمرین هوازی با شدت (75%-50% ضربان قلب ذخیره بیشینه) و مقاومتی (80%-40% یک تکرار بیشینه) با حجم برابر، 3 بار در هفته، 60 دقیقه در هر جلسه برای مدت 12 هفته بود. سطوح سرمی آدیپونکتین و  CTRP9، قند خون ناشتا، انسولین، مقاومت انسولین در حالت پایه و در پایان مطالعه اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه گیری تکراری در سطح کمتر از 05/0 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

پس از 12 هفته مداخله، افزایش معناداری در سطوح سرمی CTRP9 و آدیپونکتین و کاهش معناداری در سطوح پارامترهای قند خون و مقاومت انسولین در گروه های تمرین ترکیبی، هوازی و مقاومتی در مقایسه با گروه کنترل یافت شد (05/0p<).

یافته های مطالعه حاضر نشان داد، 12 هفته تمرین ترکیبی دارای اثرات ضد التهابی بیشتری نسبت به تمرینات هوازی یا مقاومتی است که باعث کاهش معناداری در قند خون ناشتا، انسولین و مقاومت انسولین و افزایش بیشتر در آدیپوکین های ضد التهابی مانند سطوح آدیپونکتین و CTPR9 در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو می شود.