اثربخشی روان درمانی مثبت نگر بر همجوشی شناختی و خوددلسوزی افراد مبتلا به پرفشاری خون

فشار خون بالا یکی از عمده ترین مسایل سلامت همگانی در جهان امروز وعمده ترین ،عامل خطرساز بیماری های قلبی عروقی می باشد. هدف پژوهش حاضر با هدف اثربخشی روان درمانی مثبت نگر برهمجوشی شناختی وخوددلسوزی افراد مبتلا به پرفشاری خون انجام شد.

روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی از نوع طرح پیش آزمون -پس آزمون بود.جامعه آماری پژوهش همه بیماران مبتلا به فشارخون شهرستان مهدیشهر در سال 1399 بودند.نمونه این پژوهش شامل 48نفر بیمارمبتلا به فشارخون بودند،که به صورت دردسترس و غیر تصادفی ازمیان زنانی که به مراکز خدمات جامع سلامت مراجعه کرده بودند ،انتخاب شده وبه صورت تصادفی دردوگروه آزمایش (24نفر) و گواه(24نفر) جایگزین شدند.برای جمع آوری از مقیاس های تشخیصی همجوشی شناختی گیلاندرز(2010) و پرسشنامه خود دلسوزی استفاده شد.داده ها با استفاده از نرم افزار SPSSنسخه 23 وبا استفاده از آزمون های تحلیل کواریانس چند متغیره وتک متغیره تحلیل شدند.

نتایج نشان داد که پس از تعدیل نمرات پیش آزمون ،تفاوت معناداری بین گروه های مورد مطالعه در متغیر همجوشی شناختی غیر از گسلش شناختی ،وخوددلسوزی وجودداشت. درواقع رواندرمانی مثبت نگر برهمجوشی شناختی و ابعاد خوددلسوزی در بیماران مبتلا به فشار خون بالا تاثیر معناداری داشته است. P<%05

نتایج نشان داد بین گروه کنترل و آزمایش از لحاظ متغیرهای خوددلسوزی و همجوشی شناختی ،در پس آزمون تفاوت معنی داری وجود دارد.لذا با توجه به اثربخشی درمان مثبت نگر درکاهش فشارخون،این نتایج برای متخصصین بالینی و مراقبین بهداشتی توصیه میگردد.