مقایسه تمرین هاپینگ و قدرتی-تعادلی بر قدرت و تعادل ورزشکاران با بی ثباتی مزمن مچ پا

مقدمه و اهداف:

 پژوهش حاضر به مقایسه 2 نوع آزمایش هاپینگ و ترکیبی قدرتی تعادلی بر قدرت عضلات منتخب و تعادل ایستا و پویا در ورزشکاران مرد مبتلا به بی ثباتی مزمن مچ پا پرداخته است.

آزمودنی های این پژوهش شامل 30 مرد ورزشکار با بی ثباتی مزمن مچ پا بود که به صورت غیرتصادفی هدف دار انتخاب و به 2 گروه آزمایشی هاپینگ و ترکیبی قدرتی تعادلی تقسیم شدند. برای جمع آوری اطلاعات جمعیت شناختی و سابقه ورزشی آن ها از پرسش نامه و برای اندازه گیری قدرت، تعادل ایستا و پویا به ترتیب از قدرت سنج دستی و آزمون های تعادلی لک لک و وای استفاده شد. از آزمون تحلیل کوواریانس و آزمون تعقیبی حداقل اختلاف معنادار برای مقایسه تفاوت میانگین ها استفاده شد. 

نتایج پژوهش نشان داد تفاوت معناداری بین تعادل ایستا (0/001>P) و نتیجه کل تعادل پویا (0/001>P) در 2 گروه آزمایشی وجود دارد. همچنین آزمودنی های گروه آزمایشات قدرتی تعادلی در تمام جهت های آزمون وای نسبت به گروه آزمایشی هاپینگ عملکرد بهتری داشتند. همچنین در قدرت ابداکشن ران (0/02>P)، اینورژن (0/005>P) و اورژن (0/002>P) مچ پای 2 گروه آزمایشی پس از اعمال آزمایش تفاوت معناداری مشاهده شد، به گونه ای که آزمودنی های گروه قدرتی تعادلی عملکرد بهتری داشتند. با این حال، در سایر متغیرها تفاوت معناداری در 2 گروه مشاهده نشد. 

نتایج تحقیق حاضر نشان داد هر 2 نوع آزمایش می توانند در بهبود تعادل و قدرت آزمودنی ها اثرگذار باشند. با این حال، به نظر می رسد آزمایشات منتحب قدرتی تعادلی به علت جامع بودن و به این دلیل که به تقویت هر یک از این متغیرهای تعادل، حس عمقی، استقامت تنه و قدرت اندام تحتانی به صورت مجزا تاکید دارد، بتواند تاثیر بیشتری نسبت به آزمایشات هاپینگ که قدرت و تعادل را در ذات خود دارد، داشته و در بهبود سریع تر آزمودنی ها اثرگذار باشد.