اثربخشی آموزش حل مسئله بین فردی مبتنی بر آموزه های اسلامی بر سلامت روان زنان جوان زندانی شهر کرمانشاه

امروزه در سراسر دنیا در بستر زندان‌ها از طریق برنامه‌های مداخله‌ای روان‌شناختی به‌دنبال کارآمدکردن زندانیان در جهت ارتقای حل مسیله اجتماعی، بازسازی شخصیت و ارتقای سلامت روان آنان تلاش‌های فراوانی صورت گرفته است. بنابراین، نظر به قدمت برنامه‌های مداخلات زندان‌محور، ارایه خدمات اصلاحی، تربیتی و آموزشی و همچنین بررسی تاثیر آن بر توانمندساری زندانیان اهمیت ویژه‌ای دارد. ازاین‌رو، این پژوهش با هدف اثربخشی حل مسیله بین‌فردی مبتنی بر آموزه های اسلامی بر سلامت روان زنان جوان زندانی شهر کرمانشاه انجام شد.

طرح پژوهش حاضر شبه‌آزمایشی از نوع طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه گواه است. جامعه آماری این مطالعه تمامی مجرمان زن جوان زندان مرکزی شهر کرمانشاه در سال 1398 بود که تعداد 30 نفر از آنان با استفاده از روش نمونه‌گیری دردسترس انتخاب شدند و با انتساب تصادفی به دو گروه آزمایشی (15 نفر) و گواه (15 نفر) جایگزین شدند. برای جمع‌آوری اطلاعات از پرسش‌نامه سلامت روان گلدبرگ استفاده شد. ده جلسه دو ساعته آموزش حل مسیله بین‌فردی دزوریلا و نزو که با آموزه‌های اسلامی ترکیب شده بود به‌صورت هفته ای دو بار برای گروه آزمایش برگزار شد. داده‌ها به‌روش تحلیل کوواریانس بررسی شد. در این پژوهش همه موارد اخلاقی رعایت شده است و مولفان مقاله تضاد منافعی گزارش نکرده‌اند.

نتایج نشان داد که آموزش حل مسیله بین فردی مبتنی بر آموزه های اسلامی بر مولفه های اضطراب، کارکرد اجتماعی و علایم افسردگی اثر معناداری داشت (05/0P<)؛ حال آنکه مداخله مورد نظر بر مولفه علایم جسمانی اثر معناداری نداشت.

با توجه به نتایج کارآمد آموزش حل مسیله بین‌فردی مبتنی بر آموزه های اسلامی می توان از آن به‌عنوان یک برنامه مداخله‌ای اصلاحی و پیشگیرانه در زمینه سلامت روان زنان جوان زندانی استفاده کرد.